استئذان
Arabic
Noun
اِسْتِئْذَان • (istiʔḏān) m
- verbal noun of اِسْتَأْذَنَ (istaʔḏana) (form X)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِسْتِئْذَان istiʔḏān |
الِاسْتِئْذَان al-istiʔḏān |
اِسْتِئْذَان istiʔḏān |
| nominative | اِسْتِئْذَانٌ istiʔḏānun |
الِاسْتِئْذَانُ al-istiʔḏānu |
اِسْتِئْذَانُ istiʔḏānu |
| accusative | اِسْتِئْذَانًا istiʔḏānan |
الِاسْتِئْذَانَ al-istiʔḏāna |
اِسْتِئْذَانَ istiʔḏāna |
| genitive | اِسْتِئْذَانٍ istiʔḏānin |
الِاسْتِئْذَانِ al-istiʔḏāni |
اِسْتِئْذَانِ istiʔḏāni |