استئناء
Arabic
Noun
اِسْتِئْنَاء • (istiʔnāʔ) m
- verbal noun of اِسْتَأْنَى (istaʔnā) (form X)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِسْتِئْنَاء istiʔnāʔ |
الِاسْتِئْنَاء al-istiʔnāʔ |
اِسْتِئْنَاء istiʔnāʔ |
| nominative | اِسْتِئْنَاءٌ istiʔnāʔun |
الِاسْتِئْنَاءُ al-istiʔnāʔu |
اِسْتِئْنَاءُ istiʔnāʔu |
| accusative | اِسْتِئْنَاءً istiʔnāʔan |
الِاسْتِئْنَاءَ al-istiʔnāʔa |
اِسْتِئْنَاءَ istiʔnāʔa |
| genitive | اِسْتِئْنَاءٍ istiʔnāʔin |
الِاسْتِئْنَاءِ al-istiʔnāʔi |
اِسْتِئْنَاءِ istiʔnāʔi |