استحاء
Arabic
| Root |
|---|
| ح ي و (ḥ y w) |
| 17 terms |
Noun
اِسْتِحَاء • (istiḥāʔ) m
- verbal noun of اِسْتَحَى (istaḥā) (form X)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِسْتِحَاء istiḥāʔ |
الِاسْتِحَاء al-istiḥāʔ |
اِسْتِحَاء istiḥāʔ |
| nominative | اِسْتِحَاءٌ istiḥāʔun |
الِاسْتِحَاءُ al-istiḥāʔu |
اِسْتِحَاءُ istiḥāʔu |
| accusative | اِسْتِحَاءً istiḥāʔan |
الِاسْتِحَاءَ al-istiḥāʔa |
اِسْتِحَاءَ istiḥāʔa |
| genitive | اِسْتِحَاءٍ istiḥāʔin |
الِاسْتِحَاءِ al-istiḥāʔi |
اِسْتِحَاءِ istiḥāʔi |