استرقاق
Arabic
Noun
اِسْتِرْقَاق • (istirqāq) m
- verbal noun of اِسْتَرَقَّ (istaraqqa) (form X)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِسْتِرْقَاق istirqāq |
الِاسْتِرْقَاق al-istirqāq |
اِسْتِرْقَاق istirqāq |
| nominative | اِسْتِرْقَاقٌ istirqāqun |
الِاسْتِرْقَاقُ al-istirqāqu |
اِسْتِرْقَاقُ istirqāqu |
| accusative | اِسْتِرْقَاقًا istirqāqan |
الِاسْتِرْقَاقَ al-istirqāqa |
اِسْتِرْقَاقَ istirqāqa |
| genitive | اِسْتِرْقَاقٍ istirqāqin |
الِاسْتِرْقَاقِ al-istirqāqi |
اِسْتِرْقَاقِ istirqāqi |