استيقاظ
Arabic
Noun
اِسْتِيقَاظ • (istīqāẓ) m
- verbal noun of اِسْتَيْقَظَ (istayqaẓa) (form X)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِسْتِيقَاظ istīqāẓ |
الِاسْتِيقَاظ al-istīqāẓ |
اِسْتِيقَاظ istīqāẓ |
| nominative | اِسْتِيقَاظٌ istīqāẓun |
الِاسْتِيقَاظُ al-istīqāẓu |
اِسْتِيقَاظُ istīqāẓu |
| accusative | اِسْتِيقَاظًا istīqāẓan |
الِاسْتِيقَاظَ al-istīqāẓa |
اِسْتِيقَاظَ istīqāẓa |
| genitive | اِسْتِيقَاظٍ istīqāẓin |
الِاسْتِيقَاظِ al-istīqāẓi |
اِسْتِيقَاظِ istīqāẓi |