انثناء
Arabic
| Root |
|---|
| ث ن ي (ṯ n y) |
| 33 terms |
Noun
اِنْثِنَاء • (inṯināʔ) m
- verbal noun of اِنْثَنَى (inṯanā) (form VII)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِنْثِنَاء inṯināʔ |
الِانْثِنَاء al-inṯināʔ |
اِنْثِنَاء inṯināʔ |
| nominative | اِنْثِنَاءٌ inṯināʔun |
الِانْثِنَاءُ al-inṯināʔu |
اِنْثِنَاءُ inṯināʔu |
| accusative | اِنْثِنَاءً inṯināʔan |
الِانْثِنَاءَ al-inṯināʔa |
اِنْثِنَاءَ inṯināʔa |
| genitive | اِنْثِنَاءٍ inṯināʔin |
الِانْثِنَاءِ al-inṯināʔi |
اِنْثِنَاءِ inṯināʔi |