انقطاع
Arabic
| Root |
|---|
| ق ط ع (q ṭ ʕ) |
| 28 terms |
Etymology
Verbal noun of اِنْقَطَعَ (inqaṭaʕa).
Pronunciation
- IPA(key): /in.qi.tˤaːʕ/
- Rhymes: -aːʕ
Noun
اِنْقِطَاع • (inqiṭāʕ) m
- verbal noun of اِنْقَطَعَ (inqaṭaʕa) (form VII)
- cutting
- interruption
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِنْقِطَاع inqiṭāʕ |
الِانْقِطَاع al-inqiṭāʕ |
اِنْقِطَاع inqiṭāʕ |
| nominative | اِنْقِطَاعٌ inqiṭāʕun |
الِانْقِطَاعُ al-inqiṭāʕu |
اِنْقِطَاعُ inqiṭāʕu |
| accusative | اِنْقِطَاعًا inqiṭāʕan |
الِانْقِطَاعَ al-inqiṭāʕa |
اِنْقِطَاعَ inqiṭāʕa |
| genitive | اِنْقِطَاعٍ inqiṭāʕin |
الِانْقِطَاعِ al-inqiṭāʕi |
اِنْقِطَاعِ inqiṭāʕi |
Descendants
Ottoman Turkish
Etymology
From Arabic اِنْقِطَاع (inqiṭāʕ).
Noun
انقطاع • (inkıta)
- a cutting off or through
- cessation; interruption
- separation
- exhaustion
Descendants
References
- Nişanyan, Sevan (2002–) “inkıta”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “انقطاع”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 227