انقلاع
Arabic
| Root |
|---|
| ق ل ع (q l ʕ) |
| 14 terms |
Etymology
Verbal noun of إِنْقَلَعَ (ʔinqalaʕa).
Pronunciation
- IPA(key): /in.qi.laːʕ/
- Rhymes: -aːʕ
Noun
اِنْقِلَاع • (inqilāʕ) m
- verbal noun of إِنْقَلَعَ (ʔinqalaʕa) (form VII)
- (uncountable) being forcibly torn from a place, detachment
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | اِنْقِلَاع inqilāʕ |
الِانْقِلَاع al-inqilāʕ |
اِنْقِلَاع inqilāʕ |
| nominative | اِنْقِلَاعٌ inqilāʕun |
الِانْقِلَاعُ al-inqilāʕu |
اِنْقِلَاعُ inqilāʕu |
| accusative | اِنْقِلَاعًا inqilāʕan |
الِانْقِلَاعَ al-inqilāʕa |
اِنْقِلَاعَ inqilāʕa |
| genitive | اِنْقِلَاعٍ inqilāʕin |
الِانْقِلَاعِ al-inqilāʕi |
اِنْقِلَاعِ inqilāʕi |
Descendants
- → Ottoman Turkish: انقلاع (inkılâ')