باشر

See also: تأسر

Arabic

Root
ب ش ر (b š r)
16 terms

Verb

بَاشَرَ • (bāšara) III (non-past يُبَاشِرُ (yubāširu), verbal noun مُبَاشَرَة (mubāšara))

  1. to carry out (a task)
  2. to exercise (a profession)
  3. to take (a matter) into one's own hands
  4. (transitive) to touch (be in contact)
  5. to have sexual intercourse with

Conjugation

Conjugation of بَاشَرَ (III, sound, full passive, verbal noun مُبَاشَرَة)
verbal noun
الْمَصْدَر
مُبَاشَرَة
mubāšara
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُبَاشِر
mubāšir
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُبَاشَر
mubāšar
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بَاشَرْتُ
bāšartu
بَاشَرْتَ
bāšarta
بَاشَرَ
bāšara
بَاشَرْتُمَا
bāšartumā
بَاشَرَا
bāšarā
بَاشَرْنَا
bāšarnā
بَاشَرْتُمْ
bāšartum
بَاشَرُوا
bāšarū
f بَاشَرْتِ
bāšarti
بَاشَرَتْ
bāšarat
بَاشَرَتَا
bāšaratā
بَاشَرْتُنَّ
bāšartunna
بَاشَرْنَ
bāšarna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبَاشِرُ
ʔubāširu
تُبَاشِرُ
tubāširu
يُبَاشِرُ
yubāširu
تُبَاشِرَانِ
tubāširāni
يُبَاشِرَانِ
yubāširāni
نُبَاشِرُ
nubāširu
تُبَاشِرُونَ
tubāširūna
يُبَاشِرُونَ
yubāširūna
f تُبَاشِرِينَ
tubāširīna
تُبَاشِرُ
tubāširu
تُبَاشِرَانِ
tubāširāni
تُبَاشِرْنَ
tubāširna
يُبَاشِرْنَ
yubāširna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبَاشِرَ
ʔubāšira
تُبَاشِرَ
tubāšira
يُبَاشِرَ
yubāšira
تُبَاشِرَا
tubāširā
يُبَاشِرَا
yubāširā
نُبَاشِرَ
nubāšira
تُبَاشِرُوا
tubāširū
يُبَاشِرُوا
yubāširū
f تُبَاشِرِي
tubāširī
تُبَاشِرَ
tubāšira
تُبَاشِرَا
tubāširā
تُبَاشِرْنَ
tubāširna
يُبَاشِرْنَ
yubāširna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبَاشِرْ
ʔubāšir
تُبَاشِرْ
tubāšir
يُبَاشِرْ
yubāšir
تُبَاشِرَا
tubāširā
يُبَاشِرَا
yubāširā
نُبَاشِرْ
nubāšir
تُبَاشِرُوا
tubāširū
يُبَاشِرُوا
yubāširū
f تُبَاشِرِي
tubāširī
تُبَاشِرْ
tubāšir
تُبَاشِرَا
tubāširā
تُبَاشِرْنَ
tubāširna
يُبَاشِرْنَ
yubāširna
imperative
الْأَمْر
m بَاشِرْ
bāšir
بَاشِرَا
bāširā
بَاشِرُوا
bāširū
f بَاشِرِي
bāširī
بَاشِرْنَ
bāširna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m بُوشِرْتُ
būširtu
بُوشِرْتَ
būširta
بُوشِرَ
būšira
بُوشِرْتُمَا
būširtumā
بُوشِرَا
būširā
بُوشِرْنَا
būširnā
بُوشِرْتُمْ
būširtum
بُوشِرُوا
būširū
f بُوشِرْتِ
būširti
بُوشِرَتْ
būširat
بُوشِرَتَا
būširatā
بُوشِرْتُنَّ
būširtunna
بُوشِرْنَ
būširna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُبَاشَرُ
ʔubāšaru
تُبَاشَرُ
tubāšaru
يُبَاشَرُ
yubāšaru
تُبَاشَرَانِ
tubāšarāni
يُبَاشَرَانِ
yubāšarāni
نُبَاشَرُ
nubāšaru
تُبَاشَرُونَ
tubāšarūna
يُبَاشَرُونَ
yubāšarūna
f تُبَاشَرِينَ
tubāšarīna
تُبَاشَرُ
tubāšaru
تُبَاشَرَانِ
tubāšarāni
تُبَاشَرْنَ
tubāšarna
يُبَاشَرْنَ
yubāšarna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُبَاشَرَ
ʔubāšara
تُبَاشَرَ
tubāšara
يُبَاشَرَ
yubāšara
تُبَاشَرَا
tubāšarā
يُبَاشَرَا
yubāšarā
نُبَاشَرَ
nubāšara
تُبَاشَرُوا
tubāšarū
يُبَاشَرُوا
yubāšarū
f تُبَاشَرِي
tubāšarī
تُبَاشَرَ
tubāšara
تُبَاشَرَا
tubāšarā
تُبَاشَرْنَ
tubāšarna
يُبَاشَرْنَ
yubāšarna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُبَاشَرْ
ʔubāšar
تُبَاشَرْ
tubāšar
يُبَاشَرْ
yubāšar
تُبَاشَرَا
tubāšarā
يُبَاشَرَا
yubāšarā
نُبَاشَرْ
nubāšar
تُبَاشَرُوا
tubāšarū
يُبَاشَرُوا
yubāšarū
f تُبَاشَرِي
tubāšarī
تُبَاشَرْ
tubāšar
تُبَاشَرَا
tubāšarā
تُبَاشَرْنَ
tubāšarna
يُبَاشَرْنَ
yubāšarna

References

  • Steingass, Francis Joseph (1884) “بشر”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen
  • Wehr, Hans (1979) “بشر”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN