بقار
See also: تفار
Arabic
Etymology 1
Occupational noun from the root ب ق ر (b q r).
Noun
بَقَّار • (baqqār) m (plural بَقَّارُون (baqqārūn), feminine بَقَّارَة (baqqāra))
- somebody who slits
- grave-digger
- Synonym: حَفَّار (ḥaffār)
- a worker in iron, blacksmith
- Synonym: حَدَّاد (ḥaddād)
- grave-digger
Declension
| singular | masculine | feminine | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | بَقَّار baqqār |
الْبَقَّار al-baqqār |
بَقَّار baqqār |
بَقَّارَة baqqāra |
الْبَقَّارَة al-baqqāra |
بَقَّارَة baqqārat |
| nominative | بَقَّارٌ baqqārun |
الْبَقَّارُ al-baqqāru |
بَقَّارُ baqqāru |
بَقَّارَةٌ baqqāratun |
الْبَقَّارَةُ al-baqqāratu |
بَقَّارَةُ baqqāratu |
| accusative | بَقَّارًا baqqāran |
الْبَقَّارَ al-baqqāra |
بَقَّارَ baqqāra |
بَقَّارَةً baqqāratan |
الْبَقَّارَةَ al-baqqārata |
بَقَّارَةَ baqqārata |
| genitive | بَقَّارٍ baqqārin |
الْبَقَّارِ al-baqqāri |
بَقَّارِ baqqāri |
بَقَّارَةٍ baqqāratin |
الْبَقَّارَةِ al-baqqārati |
بَقَّارَةِ baqqārati |
| dual | masculine | feminine | ||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | بَقَّارَيْن baqqārayn |
الْبَقَّارَيْن al-baqqārayn |
بَقَّارَيْ baqqāray |
بَقَّارَتَيْن baqqāratayn |
الْبَقَّارَتَيْن al-baqqāratayn |
بَقَّارَتَيْ baqqāratay |
| nominative | بَقَّارَانِ baqqārāni |
الْبَقَّارَانِ al-baqqārāni |
بَقَّارَا baqqārā |
بَقَّارَتَانِ baqqāratāni |
الْبَقَّارَتَانِ al-baqqāratāni |
بَقَّارَتَا baqqāratā |
| accusative | بَقَّارَيْنِ baqqārayni |
الْبَقَّارَيْنِ al-baqqārayni |
بَقَّارَيْ baqqāray |
بَقَّارَتَيْنِ baqqāratayni |
الْبَقَّارَتَيْنِ al-baqqāratayni |
بَقَّارَتَيْ baqqāratay |
| genitive | بَقَّارَيْنِ baqqārayni |
الْبَقَّارَيْنِ al-baqqārayni |
بَقَّارَيْ baqqāray |
بَقَّارَتَيْنِ baqqāratayni |
الْبَقَّارَتَيْنِ al-baqqāratayni |
بَقَّارَتَيْ baqqāratay |
| plural | masculine | feminine | ||||
| sound masculine plural | sound feminine plural | |||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | بَقَّارِين baqqārīn |
الْبَقَّارِين al-baqqārīn |
بَقَّارِي baqqārī |
بَقَّارَات baqqārāt |
الْبَقَّارَات al-baqqārāt |
بَقَّارَات baqqārāt |
| nominative | بَقَّارُونَ baqqārūna |
الْبَقَّارُونَ al-baqqārūna |
بَقَّارُو baqqārū |
بَقَّارَاتٌ baqqārātun |
الْبَقَّارَاتُ al-baqqārātu |
بَقَّارَاتُ baqqārātu |
| accusative | بَقَّارِينَ baqqārīna |
الْبَقَّارِينَ al-baqqārīna |
بَقَّارِي baqqārī |
بَقَّارَاتٍ baqqārātin |
الْبَقَّارَاتِ al-baqqārāti |
بَقَّارَاتِ baqqārāti |
| genitive | بَقَّارِينَ baqqārīna |
الْبَقَّارِينَ al-baqqārīna |
بَقَّارِي baqqārī |
بَقَّارَاتٍ baqqārātin |
الْبَقَّارَاتِ al-baqqārāti |
بَقَّارَاتِ baqqārāti |
Etymology 2
Occupational noun from بَقَر (baqar, “cattle”).
Noun
بَقَّار • (baqqār) m (plural بَقَّارُون (baqqārūn), feminine بَقَّارَة (baqqāra))
- somebody who has many بَقَر (baqar) or sells them
- (with the article) the star β Boötis
Declension
| singular | masculine | feminine | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| basic singular triptote | singular triptote in ـَة (-a) | |||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | بَقَّار baqqār |
الْبَقَّار al-baqqār |
بَقَّار baqqār |
بَقَّارَة baqqāra |
الْبَقَّارَة al-baqqāra |
بَقَّارَة baqqārat |
| nominative | بَقَّارٌ baqqārun |
الْبَقَّارُ al-baqqāru |
بَقَّارُ baqqāru |
بَقَّارَةٌ baqqāratun |
الْبَقَّارَةُ al-baqqāratu |
بَقَّارَةُ baqqāratu |
| accusative | بَقَّارًا baqqāran |
الْبَقَّارَ al-baqqāra |
بَقَّارَ baqqāra |
بَقَّارَةً baqqāratan |
الْبَقَّارَةَ al-baqqārata |
بَقَّارَةَ baqqārata |
| genitive | بَقَّارٍ baqqārin |
الْبَقَّارِ al-baqqāri |
بَقَّارِ baqqāri |
بَقَّارَةٍ baqqāratin |
الْبَقَّارَةِ al-baqqārati |
بَقَّارَةِ baqqārati |
| dual | masculine | feminine | ||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | بَقَّارَيْن baqqārayn |
الْبَقَّارَيْن al-baqqārayn |
بَقَّارَيْ baqqāray |
بَقَّارَتَيْن baqqāratayn |
الْبَقَّارَتَيْن al-baqqāratayn |
بَقَّارَتَيْ baqqāratay |
| nominative | بَقَّارَانِ baqqārāni |
الْبَقَّارَانِ al-baqqārāni |
بَقَّارَا baqqārā |
بَقَّارَتَانِ baqqāratāni |
الْبَقَّارَتَانِ al-baqqāratāni |
بَقَّارَتَا baqqāratā |
| accusative | بَقَّارَيْنِ baqqārayni |
الْبَقَّارَيْنِ al-baqqārayni |
بَقَّارَيْ baqqāray |
بَقَّارَتَيْنِ baqqāratayni |
الْبَقَّارَتَيْنِ al-baqqāratayni |
بَقَّارَتَيْ baqqāratay |
| genitive | بَقَّارَيْنِ baqqārayni |
الْبَقَّارَيْنِ al-baqqārayni |
بَقَّارَيْ baqqāray |
بَقَّارَتَيْنِ baqqāratayni |
الْبَقَّارَتَيْنِ al-baqqāratayni |
بَقَّارَتَيْ baqqāratay |
| plural | masculine | feminine | ||||
| sound masculine plural | sound feminine plural | |||||
| indefinite | definite | construct | indefinite | definite | construct | |
| informal | بَقَّارِين baqqārīn |
الْبَقَّارِين al-baqqārīn |
بَقَّارِي baqqārī |
بَقَّارَات baqqārāt |
الْبَقَّارَات al-baqqārāt |
بَقَّارَات baqqārāt |
| nominative | بَقَّارُونَ baqqārūna |
الْبَقَّارُونَ al-baqqārūna |
بَقَّارُو baqqārū |
بَقَّارَاتٌ baqqārātun |
الْبَقَّارَاتُ al-baqqārātu |
بَقَّارَاتُ baqqārātu |
| accusative | بَقَّارِينَ baqqārīna |
الْبَقَّارِينَ al-baqqārīna |
بَقَّارِي baqqārī |
بَقَّارَاتٍ baqqārātin |
الْبَقَّارَاتِ al-baqqārāti |
بَقَّارَاتِ baqqārāti |
| genitive | بَقَّارِينَ baqqārīna |
الْبَقَّارِينَ al-baqqārīna |
بَقَّارِي baqqārī |
بَقَّارَاتٍ baqqārātin |
الْبَقَّارَاتِ al-baqqārāti |
بَقَّارَاتِ baqqārāti |
Descendants
- → Ottoman Turkish: بقار (bakkar)
Ottoman Turkish
Etymology
From Arabic بَقَّار (baqqār, “cattle-dealer”).
Noun
بقار • (bakkar)
- one whose occupation is with oxen, such as a cattle-drover or a cattle-dealer
- Synonym: صیغیرتماج (sığırtmaç)
- (astronomy) Boötes, a circumpolar constellation of the northern sky
Derived terms
- بقاری (bakkari)
Further reading
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “بقار”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[1], Vienna, columns 855–856
- Redhouse, James W. (1890) “بقار”, in A Turkish and English Lexicon[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 373
Urdu
Etymology
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /bəq.qɑːɾ/
Noun
بَقّار • (baqqār) m (Hindi spelling बक़्क़ार)