بلاهة
Arabic
| Root |
|---|
| ب ل ه (b l h) |
| 2 terms |
Pronunciation
- IPA(key): /ba.laː.ha/
Noun
بَلَاهَة • (balāha) f
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | بَلَاهَة balāha |
الْبَلَاهَة al-balāha |
بَلَاهَة balāhat |
| nominative | بَلَاهَةٌ balāhatun |
الْبَلَاهَةُ al-balāhatu |
بَلَاهَةُ balāhatu |
| accusative | بَلَاهَةً balāhatan |
الْبَلَاهَةَ al-balāhata |
بَلَاهَةَ balāhata |
| genitive | بَلَاهَةٍ balāhatin |
الْبَلَاهَةِ al-balāhati |
بَلَاهَةِ balāhati |
References
- Steingass, Francis Joseph (1884) “بلاهة”, in The Student's Arabic–English Dictionary[1], London: W.H. Allen