بیعت
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic بَيْعَة (bayʕa).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /baj.ˈʔat/
- (Dari, formal) IPA(key): [bäj.ʔǽt̪]
- (Iran, formal) IPA(key): [bej.ʔǽt̪]
- (Tajik, formal) IPA(key): [bäj.ʔǽt̪]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | bay'at |
Dari reading? | bay'at |
Iranian reading? | bey'at |
Tajik reading? | bay'at |
Noun
Dari | بیعت |
---|---|
Iranian Persian | |
Tajik | байъат |
بیعت • (bey'at)
Descendants
- → Hindustani:
- Hindi: बैअत (baiat)
- Urdu: بَیعَت (baiʻat)
- → Punjabi:
- Shahmukhi script: بَیْعَت (baiʻat)
Further reading
- Hayyim, Sulayman (1934) “بیعت”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim
Urdu
Etymology
Etymology tree
Borrowed from Classical Persian بَیعَت (bay'at), borrowed from Arabic بَيْعَة (bayʕa). First attested in c. 1611 as Middle Hindi بیعت (by't /bai'at/).[1]
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /bɛː.ʔət̪/, /bɛː jət̪/, /bɛːt̪/
- Rhymes: -ət̪, -ɛːt̪
- Homophone: بیت (bait)
Noun
بَیعَت • (bai'at) f (Hindi spelling बैअत)
- act of swearing allegiance; fealty (especially religiously)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
direct | بَیعَت (bai'at) | بَیعَتیں (bai'atẽ) |
oblique | بَیعَت (bai'at) | بَیعَتوں (bai'atõ) |
vocative | بَیعَت (bai'at) | بَیعَتو (bai'ato) |