تأبيد
See also: تأبید
Arabic
Noun
تَأْبِيد • (taʔbīd) m
- verbal noun of أَبَّدَ (ʔabbada) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَأْبِيد taʔbīd |
التَّأْبِيد at-taʔbīd |
تَأْبِيد taʔbīd |
| nominative | تَأْبِيدٌ taʔbīdun |
التَّأْبِيدُ at-taʔbīdu |
تَأْبِيدُ taʔbīdu |
| accusative | تَأْبِيدًا taʔbīdan |
التَّأْبِيدَ at-taʔbīda |
تَأْبِيدَ taʔbīda |
| genitive | تَأْبِيدٍ taʔbīdin |
التَّأْبِيدِ at-taʔbīdi |
تَأْبِيدِ taʔbīdi |
Descendants
- → Ottoman Turkish: تأبید (teʼbid)
- Turkish: teʼbid