تأخيذ
Arabic
| Root |
|---|
| ء خ ذ (ʔ ḵ ḏ) |
| 8 terms |
Noun
تَأْخِيذ • (taʔḵīḏ) m
- verbal noun of أَخَّذَ (ʔaḵḵaḏa) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَأْخِيذ taʔḵīḏ |
التَّأْخِيذ at-taʔḵīḏ |
تَأْخِيذ taʔḵīḏ |
| nominative | تَأْخِيذٌ taʔḵīḏun |
التَّأْخِيذُ at-taʔḵīḏu |
تَأْخِيذُ taʔḵīḏu |
| accusative | تَأْخِيذًا taʔḵīḏan |
التَّأْخِيذَ at-taʔḵīḏa |
تَأْخِيذَ taʔḵīḏa |
| genitive | تَأْخِيذٍ taʔḵīḏin |
التَّأْخِيذِ at-taʔḵīḏi |
تَأْخِيذِ taʔḵīḏi |