تأدية
Arabic
Noun
تَأْدِيَة • (taʔdiya) f
- verbal noun of أَدَّى (ʔaddā) (form II)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَأْدِيَة taʔdiya |
التَّأْدِيَة at-taʔdiya |
تَأْدِيَة taʔdiyat |
| nominative | تَأْدِيَةٌ taʔdiyatun |
التَّأْدِيَةُ at-taʔdiyatu |
تَأْدِيَةُ taʔdiyatu |
| accusative | تَأْدِيَةً taʔdiyatan |
التَّأْدِيَةَ at-taʔdiyata |
تَأْدِيَةَ taʔdiyata |
| genitive | تَأْدِيَةٍ taʔdiyatin |
التَّأْدِيَةِ at-taʔdiyati |
تَأْدِيَةِ taʔdiyati |