تؤمري

Arabic

Etymology 1

Verb

تُؤْمَرِي • (tuʔmarī) (form I) /tuʔ.ma.riː/

  1. second-person feminine singular non-past passive subjunctive/jussive of أَمَرَ (ʔamara, to command)

Etymology 2

Verb

تؤمري (form II)

  1. تُؤَمِّرِي (tuʔammirī) /tu.ʔam.mi.riː/: second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of أَمَّرَ (ʔammara)
  2. تُؤَمَّرِي (tuʔammarī) /tu.ʔam.ma.riː/: second-person feminine singular non-past passive subjunctive/jussive of أَمَّرَ (ʔammara)