تباعة

Arabic

Noun

تَبَاعَة • (tabāʕaf

  1. verbal noun of تَبِعَ (tabiʕa) (form I)

Declension

Declension of noun تَبَاعَة (tabāʕa)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal تَبَاعَة
tabāʕa
التَّبَاعَة
at-tabāʕa
تَبَاعَة
tabāʕat
nominative تَبَاعَةٌ
tabāʕatun
التَّبَاعَةُ
at-tabāʕatu
تَبَاعَةُ
tabāʕatu
accusative تَبَاعَةً
tabāʕatan
التَّبَاعَةَ
at-tabāʕata
تَبَاعَةَ
tabāʕata
genitive تَبَاعَةٍ
tabāʕatin
التَّبَاعَةِ
at-tabāʕati
تَبَاعَةِ
tabāʕati