تبطيء
Arabic
Noun
تَبْطِيء • (tabṭīʔ) m
- verbal noun of بَطَّأَ (baṭṭaʔa) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَبْطِيء tabṭīʔ |
التَّبْطِيء at-tabṭīʔ |
تَبْطِيء tabṭīʔ |
| nominative | تَبْطِيءٌ tabṭīʔun |
التَّبْطِيءُ at-tabṭīʔu |
تَبْطِيءُ tabṭīʔu |
| accusative | تَبْطِيئًا tabṭīʔan |
التَّبْطِيءَ at-tabṭīʔa |
تَبْطِيءَ tabṭīʔa |
| genitive | تَبْطِيءٍ tabṭīʔin |
التَّبْطِيءِ at-tabṭīʔi |
تَبْطِيءِ tabṭīʔi |