تثاؤب
Arabic
Noun
تَثَاؤُب • (taṯāʔub) m
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَثَاؤُب taṯāʔub |
التَّثَاؤُب at-taṯāʔub |
تَثَاؤُب taṯāʔub |
| nominative | تَثَاؤُبٌ taṯāʔubun |
التَّثَاؤُبُ at-taṯāʔubu |
تَثَاؤُبُ taṯāʔubu |
| accusative | تَثَاؤُبًا taṯāʔuban |
التَّثَاؤُبَ at-taṯāʔuba |
تَثَاؤُبَ taṯāʔuba |
| genitive | تَثَاؤُبٍ taṯāʔubin |
التَّثَاؤُبِ at-taṯāʔubi |
تَثَاؤُبِ taṯāʔubi |