تحفيظ
Arabic
| Root |
|---|
| ح ض ر (ḥ ḍ r) |
| 22 terms |
Noun
تَحْفِيظ • (taḥfīẓ) m
- verbal noun of حَفَّظَ (ḥaffaẓa) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَحْفِيظ taḥfīẓ |
التَّحْفِيظ at-taḥfīẓ |
تَحْفِيظ taḥfīẓ |
| nominative | تَحْفِيظٌ taḥfīẓun |
التَّحْفِيظُ at-taḥfīẓu |
تَحْفِيظُ taḥfīẓu |
| accusative | تَحْفِيظًا taḥfīẓan |
التَّحْفِيظَ at-taḥfīẓa |
تَحْفِيظَ taḥfīẓa |
| genitive | تَحْفِيظٍ taḥfīẓin |
التَّحْفِيظِ at-taḥfīẓi |
تَحْفِيظِ taḥfīẓi |