تحنيء

Arabic

Noun

تَحْنِيء • (taḥnīʔm

  1. verbal noun of حَنَّأَ (ḥannaʔa) (form II)

Declension

Declension of noun تَحْنِيء (taḥnīʔ)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal تَحْنِيء
taḥnīʔ
التَّحْنِيء
at-taḥnīʔ
تَحْنِيء
taḥnīʔ
nominative تَحْنِيءٌ
taḥnīʔun
التَّحْنِيءُ
at-taḥnīʔu
تَحْنِيءُ
taḥnīʔu
accusative تَحْنِيئًا
taḥnīʔan
التَّحْنِيءَ
at-taḥnīʔa
تَحْنِيءَ
taḥnīʔa
genitive تَحْنِيءٍ
taḥnīʔin
التَّحْنِيءِ
at-taḥnīʔi
تَحْنِيءِ
taḥnīʔi