تخاصم

Arabic

Root
خ ص م (ḵ ṣ m)
13 terms

Etymology 1

Pronunciation

  • IPA(key): /ta.xaː.sˤa.ma/

Verb

تَخَاصَمَ • (taḵāṣama) VI (non-past يَتَخَاصَمُ (yataḵāṣamu), verbal noun تَخَاصُم (taḵāṣum))

  1. to mutually dispute or litigate
Conjugation
Conjugation of تَخَاصَمَ (VI, sound, impersonal passive, verbal noun تَخَاصُم)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَخَاصُم
taḵāṣum
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُتَخَاصِم
mutaḵāṣim
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُتَخَاصَم
mutaḵāṣam
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تَخَاصَمْتُ
taḵāṣamtu
تَخَاصَمْتَ
taḵāṣamta
تَخَاصَمَ
taḵāṣama
تَخَاصَمْتُمَا
taḵāṣamtumā
تَخَاصَمَا
taḵāṣamā
تَخَاصَمْنَا
taḵāṣamnā
تَخَاصَمْتُمْ
taḵāṣamtum
تَخَاصَمُوا
taḵāṣamū
f تَخَاصَمْتِ
taḵāṣamti
تَخَاصَمَتْ
taḵāṣamat
تَخَاصَمَتَا
taḵāṣamatā
تَخَاصَمْتُنَّ
taḵāṣamtunna
تَخَاصَمْنَ
taḵāṣamna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَتَخَاصَمُ
ʔataḵāṣamu
تَتَخَاصَمُ
tataḵāṣamu
يَتَخَاصَمُ
yataḵāṣamu
تَتَخَاصَمَانِ
tataḵāṣamāni
يَتَخَاصَمَانِ
yataḵāṣamāni
نَتَخَاصَمُ
nataḵāṣamu
تَتَخَاصَمُونَ
tataḵāṣamūna
يَتَخَاصَمُونَ
yataḵāṣamūna
f تَتَخَاصَمِينَ
tataḵāṣamīna
تَتَخَاصَمُ
tataḵāṣamu
تَتَخَاصَمَانِ
tataḵāṣamāni
تَتَخَاصَمْنَ
tataḵāṣamna
يَتَخَاصَمْنَ
yataḵāṣamna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَتَخَاصَمَ
ʔataḵāṣama
تَتَخَاصَمَ
tataḵāṣama
يَتَخَاصَمَ
yataḵāṣama
تَتَخَاصَمَا
tataḵāṣamā
يَتَخَاصَمَا
yataḵāṣamā
نَتَخَاصَمَ
nataḵāṣama
تَتَخَاصَمُوا
tataḵāṣamū
يَتَخَاصَمُوا
yataḵāṣamū
f تَتَخَاصَمِي
tataḵāṣamī
تَتَخَاصَمَ
tataḵāṣama
تَتَخَاصَمَا
tataḵāṣamā
تَتَخَاصَمْنَ
tataḵāṣamna
يَتَخَاصَمْنَ
yataḵāṣamna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَتَخَاصَمْ
ʔataḵāṣam
تَتَخَاصَمْ
tataḵāṣam
يَتَخَاصَمْ
yataḵāṣam
تَتَخَاصَمَا
tataḵāṣamā
يَتَخَاصَمَا
yataḵāṣamā
نَتَخَاصَمْ
nataḵāṣam
تَتَخَاصَمُوا
tataḵāṣamū
يَتَخَاصَمُوا
yataḵāṣamū
f تَتَخَاصَمِي
tataḵāṣamī
تَتَخَاصَمْ
tataḵāṣam
تَتَخَاصَمَا
tataḵāṣamā
تَتَخَاصَمْنَ
tataḵāṣamna
يَتَخَاصَمْنَ
yataḵāṣamna
imperative
الْأَمْر
m تَخَاصَمْ
taḵāṣam
تَخَاصَمَا
taḵāṣamā
تَخَاصَمُوا
taḵāṣamū
f تَخَاصَمِي
taḵāṣamī
تَخَاصَمْنَ
taḵāṣamna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تُخُوصِمَ
tuḵūṣima
f
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m يُتَخَاصَمُ
yutaḵāṣamu
f
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m يُتَخَاصَمَ
yutaḵāṣama
f
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m يُتَخَاصَمْ
yutaḵāṣam
f

Etymology 2

Verbal noun of تَخَاصَمَ (taḵāṣama).

Pronunciation

  • IPA(key): /ta.xaː.sˤum/

Noun

تَخَاصُم • (taḵāṣumm

  1. verbal noun of تَخَاصَمَ (taḵāṣama) (form VI)
  2. disputing or litigating with each other
    Synonym: اِخْتِلَاف (iḵtilāf)
    • 609–632 CE, Qur'an, 38:64:
      إِنَّ ذَٰلِكَ لَحَقٌّۭ تَخَاصُمُ أَهْلِ ٱلنَّارِ
      This dispute between the residents of the Fire will certainly come to pass.
Declension
Declension of noun تَخَاصُم (taḵāṣum)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal تَخَاصُم
taḵāṣum
التَّخَاصُم
at-taḵāṣum
تَخَاصُم
taḵāṣum
nominative تَخَاصُمٌ
taḵāṣumun
التَّخَاصُمُ
at-taḵāṣumu
تَخَاصُمُ
taḵāṣumu
accusative تَخَاصُمًا
taḵāṣuman
التَّخَاصُمَ
at-taḵāṣuma
تَخَاصُمَ
taḵāṣuma
genitive تَخَاصُمٍ
taḵāṣumin
التَّخَاصُمِ
at-taḵāṣumi
تَخَاصُمِ
taḵāṣumi
Descendants
  • Ottoman Turkish: تخاصم (tehâsum)