ترتيل
Arabic
Etymology
Derived from the verbal noun of رَتَّلَ (rattala)
Noun
تَرْتِيل • (tartīl) m
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَرْتِيل tartīl |
التَّرْتِيل at-tartīl |
تَرْتِيل tartīl |
| nominative | تَرْتِيلٌ tartīlun |
التَّرْتِيلُ at-tartīlu |
تَرْتِيلُ tartīlu |
| accusative | تَرْتِيلًا tartīlan |
التَّرْتِيلَ at-tartīla |
تَرْتِيلَ tartīla |
| genitive | تَرْتِيلٍ tartīlin |
التَّرْتِيلِ at-tartīli |
تَرْتِيلِ tartīli |
Descendants
- English: tarteel
- Indonesian: tartil