تصبيح
Arabic
Noun
تَصْبِيح • (taṣbīḥ) m
- verbal noun of صَبَّحَ (ṣabbaḥa) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَصْبِيح taṣbīḥ |
التَّصْبِيح at-taṣbīḥ |
تَصْبِيح taṣbīḥ |
| nominative | تَصْبِيحٌ taṣbīḥun |
التَّصْبِيحُ at-taṣbīḥu |
تَصْبِيحُ taṣbīḥu |
| accusative | تَصْبِيحًا taṣbīḥan |
التَّصْبِيحَ at-taṣbīḥa |
تَصْبِيحَ taṣbīḥa |
| genitive | تَصْبِيحٍ taṣbīḥin |
التَّصْبِيحِ at-taṣbīḥi |
تَصْبِيحِ taṣbīḥi |