تطارح

Arabic

Etymology 1

Root
ط ر ح (ṭ r ḥ)
10 terms

Verb

تَطَارَحَ • (taṭāraḥa) VI (non-past يَتَطَارَحُ (yataṭāraḥu), verbal noun تَطَارُح (taṭāruḥ))

  1. to exchange with one another (something)
Conjugation
Conjugation of تَطَارَحَ (VI, sound, full passive, verbal noun تَطَارُح)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَطَارُح
taṭāruḥ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُتَطَارِح
mutaṭāriḥ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُتَطَارَح
mutaṭāraḥ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تَطَارَحْتُ
taṭāraḥtu
تَطَارَحْتَ
taṭāraḥta
تَطَارَحَ
taṭāraḥa
تَطَارَحْتُمَا
taṭāraḥtumā
تَطَارَحَا
taṭāraḥā
تَطَارَحْنَا
taṭāraḥnā
تَطَارَحْتُمْ
taṭāraḥtum
تَطَارَحُوا
taṭāraḥū
f تَطَارَحْتِ
taṭāraḥti
تَطَارَحَتْ
taṭāraḥat
تَطَارَحَتَا
taṭāraḥatā
تَطَارَحْتُنَّ
taṭāraḥtunna
تَطَارَحْنَ
taṭāraḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَتَطَارَحُ
ʔataṭāraḥu
تَتَطَارَحُ
tataṭāraḥu
يَتَطَارَحُ
yataṭāraḥu
تَتَطَارَحَانِ
tataṭāraḥāni
يَتَطَارَحَانِ
yataṭāraḥāni
نَتَطَارَحُ
nataṭāraḥu
تَتَطَارَحُونَ
tataṭāraḥūna
يَتَطَارَحُونَ
yataṭāraḥūna
f تَتَطَارَحِينَ
tataṭāraḥīna
تَتَطَارَحُ
tataṭāraḥu
تَتَطَارَحَانِ
tataṭāraḥāni
تَتَطَارَحْنَ
tataṭāraḥna
يَتَطَارَحْنَ
yataṭāraḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَتَطَارَحَ
ʔataṭāraḥa
تَتَطَارَحَ
tataṭāraḥa
يَتَطَارَحَ
yataṭāraḥa
تَتَطَارَحَا
tataṭāraḥā
يَتَطَارَحَا
yataṭāraḥā
نَتَطَارَحَ
nataṭāraḥa
تَتَطَارَحُوا
tataṭāraḥū
يَتَطَارَحُوا
yataṭāraḥū
f تَتَطَارَحِي
tataṭāraḥī
تَتَطَارَحَ
tataṭāraḥa
تَتَطَارَحَا
tataṭāraḥā
تَتَطَارَحْنَ
tataṭāraḥna
يَتَطَارَحْنَ
yataṭāraḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَتَطَارَحْ
ʔataṭāraḥ
تَتَطَارَحْ
tataṭāraḥ
يَتَطَارَحْ
yataṭāraḥ
تَتَطَارَحَا
tataṭāraḥā
يَتَطَارَحَا
yataṭāraḥā
نَتَطَارَحْ
nataṭāraḥ
تَتَطَارَحُوا
tataṭāraḥū
يَتَطَارَحُوا
yataṭāraḥū
f تَتَطَارَحِي
tataṭāraḥī
تَتَطَارَحْ
tataṭāraḥ
تَتَطَارَحَا
tataṭāraḥā
تَتَطَارَحْنَ
tataṭāraḥna
يَتَطَارَحْنَ
yataṭāraḥna
imperative
الْأَمْر
m تَطَارَحْ
taṭāraḥ
تَطَارَحَا
taṭāraḥā
تَطَارَحُوا
taṭāraḥū
f تَطَارَحِي
taṭāraḥī
تَطَارَحْنَ
taṭāraḥna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تُطُورِحْتُ
tuṭūriḥtu
تُطُورِحْتَ
tuṭūriḥta
تُطُورِحَ
tuṭūriḥa
تُطُورِحْتُمَا
tuṭūriḥtumā
تُطُورِحَا
tuṭūriḥā
تُطُورِحْنَا
tuṭūriḥnā
تُطُورِحْتُمْ
tuṭūriḥtum
تُطُورِحُوا
tuṭūriḥū
f تُطُورِحْتِ
tuṭūriḥti
تُطُورِحَتْ
tuṭūriḥat
تُطُورِحَتَا
tuṭūriḥatā
تُطُورِحْتُنَّ
tuṭūriḥtunna
تُطُورِحْنَ
tuṭūriḥna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُتَطَارَحُ
ʔutaṭāraḥu
تُتَطَارَحُ
tutaṭāraḥu
يُتَطَارَحُ
yutaṭāraḥu
تُتَطَارَحَانِ
tutaṭāraḥāni
يُتَطَارَحَانِ
yutaṭāraḥāni
نُتَطَارَحُ
nutaṭāraḥu
تُتَطَارَحُونَ
tutaṭāraḥūna
يُتَطَارَحُونَ
yutaṭāraḥūna
f تُتَطَارَحِينَ
tutaṭāraḥīna
تُتَطَارَحُ
tutaṭāraḥu
تُتَطَارَحَانِ
tutaṭāraḥāni
تُتَطَارَحْنَ
tutaṭāraḥna
يُتَطَارَحْنَ
yutaṭāraḥna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُتَطَارَحَ
ʔutaṭāraḥa
تُتَطَارَحَ
tutaṭāraḥa
يُتَطَارَحَ
yutaṭāraḥa
تُتَطَارَحَا
tutaṭāraḥā
يُتَطَارَحَا
yutaṭāraḥā
نُتَطَارَحَ
nutaṭāraḥa
تُتَطَارَحُوا
tutaṭāraḥū
يُتَطَارَحُوا
yutaṭāraḥū
f تُتَطَارَحِي
tutaṭāraḥī
تُتَطَارَحَ
tutaṭāraḥa
تُتَطَارَحَا
tutaṭāraḥā
تُتَطَارَحْنَ
tutaṭāraḥna
يُتَطَارَحْنَ
yutaṭāraḥna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُتَطَارَحْ
ʔutaṭāraḥ
تُتَطَارَحْ
tutaṭāraḥ
يُتَطَارَحْ
yutaṭāraḥ
تُتَطَارَحَا
tutaṭāraḥā
يُتَطَارَحَا
yutaṭāraḥā
نُتَطَارَحْ
nutaṭāraḥ
تُتَطَارَحُوا
tutaṭāraḥū
يُتَطَارَحُوا
yutaṭāraḥū
f تُتَطَارَحِي
tutaṭāraḥī
تُتَطَارَحْ
tutaṭāraḥ
تُتَطَارَحَا
tutaṭāraḥā
تُتَطَارَحْنَ
tutaṭāraḥna
يُتَطَارَحْنَ
yutaṭāraḥna

Etymology 2

Noun

تَطَارُح • (taṭāruḥm

  1. verbal noun of تَطَارَحَ (taṭāraḥa) (form VI)
Declension
Declension of noun تَطَارُح (taṭāruḥ)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal تَطَارُح
taṭāruḥ
التَّطَارُح
at-taṭāruḥ
تَطَارُح
taṭāruḥ
nominative تَطَارُحٌ
taṭāruḥun
التَّطَارُحُ
at-taṭāruḥu
تَطَارُحُ
taṭāruḥu
accusative تَطَارُحًا
taṭāruḥan
التَّطَارُحَ
at-taṭāruḥa
تَطَارُحَ
taṭāruḥa
genitive تَطَارُحٍ
taṭāruḥin
التَّطَارُحِ
at-taṭāruḥi
تَطَارُحِ
taṭāruḥi

Etymology 3

Verb

تطارح (form III)

  1. تُطَارِحُ (tuṭāriḥu) /tu.tˤaː.ri.ħu/: inflection of طَارَحَ (ṭāraḥa):
    1. second-person masculine singular non-past active indicative
    2. third-person feminine singular non-past active indicative
  2. تُطَارَحُ (tuṭāraḥu) /tu.tˤaː.ra.ħu/: inflection of طَارَحَ (ṭāraḥa):
    1. second-person masculine singular non-past passive indicative
    2. third-person feminine singular non-past passive indicative
  3. تُطَارِحَ (tuṭāriḥa) /tu.tˤaː.ri.ħa/: inflection of طَارَحَ (ṭāraḥa):
    1. second-person masculine singular non-past active subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past active subjunctive
  4. تُطَارَحَ (tuṭāraḥa) /tu.tˤaː.ra.ħa/: inflection of طَارَحَ (ṭāraḥa):
    1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive
  5. تُطَارِحْ (tuṭāriḥ) /tu.tˤaː.riħ/: inflection of طَارَحَ (ṭāraḥa):
    1. second-person masculine singular non-past active jussive
    2. third-person feminine singular non-past active jussive
  6. تُطَارَحْ (tuṭāraḥ) /tu.tˤaː.raħ/: inflection of طَارَحَ (ṭāraḥa):
    1. second-person masculine singular non-past passive jussive
    2. third-person feminine singular non-past passive jussive