تفتت

Arabic

Root
ف ت ت (f t t)
7 terms

Verb

تَفَتَّتَ • (tafattata) V (non-past يَتَفَتَّتُ (yatafattatu), verbal noun تَفَتُّت (tafattut))

to crumble, to disintegrate, to break down

Conjugation

Conjugation of **تَفَتَّتَ** (V, sound, no passive, verbal noun **تَفَتُّت**)

verbal noun الْمَصْدَر					تَفَتُّت tafattut
active participle اِسْم الْفَاعِل					مُتَفَتِّت mutafattit
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد			dual الْمُثَنَّى		plural الْجَمْع
		1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب	1^st person الْمُتَكَلِّم	2^nd person الْمُخَاطَب	3^rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	تَفَتَّتُّ tafattattu	تَفَتَّتَّ tafattatta	تَفَتَّتَ tafattata	تَفَتَّتُّمَا tafattattumā	تَفَتَّتَا tafattatā	تَفَتَّتْنَا tafattatnā	تَفَتَّتُّمْ tafattattum	تَفَتَّتُوا tafattatū
past (perfect) indicative الْمَاضِي	f	تَفَتَّتُّ tafattattu	تَفَتَّتِّ tafattatti	تَفَتَّتَتْ tafattatat	تَفَتَّتُّمَا tafattattumā	تَفَتَّتَتَا tafattatatā	تَفَتَّتْنَا tafattatnā	تَفَتَّتُّنَّ tafattattunna	تَفَتَّتْنَ tafattatna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَتَفَتَّتُ ʔatafattatu	تَتَفَتَّتُ tatafattatu	يَتَفَتَّتُ yatafattatu	تَتَفَتَّتَانِ tatafattatāni	يَتَفَتَّتَانِ yatafattatāni	نَتَفَتَّتُ natafattatu	تَتَفَتَّتُونَ tatafattatūna	يَتَفَتَّتُونَ yatafattatūna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	f	أَتَفَتَّتُ ʔatafattatu	تَتَفَتَّتِينَ tatafattatīna	تَتَفَتَّتُ tatafattatu	تَتَفَتَّتَانِ tatafattatāni	تَتَفَتَّتَانِ tatafattatāni	نَتَفَتَّتُ natafattatu	تَتَفَتَّتْنَ tatafattatna	يَتَفَتَّتْنَ yatafattatna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَتَفَتَّتَ ʔatafattata	تَتَفَتَّتَ tatafattata	يَتَفَتَّتَ yatafattata	تَتَفَتَّتَا tatafattatā	يَتَفَتَّتَا yatafattatā	نَتَفَتَّتَ natafattata	تَتَفَتَّتُوا tatafattatū	يَتَفَتَّتُوا yatafattatū
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	f	أَتَفَتَّتَ ʔatafattata	تَتَفَتَّتِي tatafattatī	تَتَفَتَّتَ tatafattata	تَتَفَتَّتَا tatafattatā	تَتَفَتَّتَا tatafattatā	نَتَفَتَّتَ natafattata	تَتَفَتَّتْنَ tatafattatna	يَتَفَتَّتْنَ yatafattatna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَتَفَتَّتْ ʔatafattat	تَتَفَتَّتْ tatafattat	يَتَفَتَّتْ yatafattat	تَتَفَتَّتَا tatafattatā	يَتَفَتَّتَا yatafattatā	نَتَفَتَّتْ natafattat	تَتَفَتَّتُوا tatafattatū	يَتَفَتَّتُوا yatafattatū
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	f	أَتَفَتَّتْ ʔatafattat	تَتَفَتَّتِي tatafattatī	تَتَفَتَّتْ tatafattat	تَتَفَتَّتَا tatafattatā	تَتَفَتَّتَا tatafattatā	نَتَفَتَّتْ natafattat	تَتَفَتَّتْنَ tatafattatna	يَتَفَتَّتْنَ yatafattatna
imperative الْأَمْر	m		تَفَتَّتْ tafattat		تَفَتَّتَا tafattatā			تَفَتَّتُوا tafattatū
imperative الْأَمْر	f		تَفَتَّتِي tafattatī		تَفَتَّتَا tafattatā			تَفَتَّتْنَ tafattatna

Noun

تَفَتُّت • (tafattut) m

verbal noun of تَفَتَّتَ (tafattata) (form V)

Declension

Declension of noun **تَفَتُّت** (tafattut)
singular	basic singular triptote
singular	indefinite	definite	construct
informal	تَفَتُّت tafattut	التَّفَتُّت at-tafattut	تَفَتُّت tafattut
nominative	تَفَتُّتٌ tafattutun	التَّفَتُّتُ at-tafattutu	تَفَتُّتُ tafattutu
accusative	تَفَتُّتًا tafattutan	التَّفَتُّتَ at-tafattuta	تَفَتُّتَ tafattuta
genitive	تَفَتُّتٍ tafattutin	التَّفَتُّتِ at-tafattuti	تَفَتُّتِ tafattuti