تفرغ

Arabic

Root
ف ر غ (f r ḡ)
15 terms

Etymology 1

Morphologically from the root ف ر غ (f r ḡ).

Pronunciation

  • IPA(key): /ta.far.ra.ɣa/

Verb

تَفَرَّغَ • (tafarraḡa) V (non-past يَتَفَرَّغُ (yatafarraḡu), verbal noun تَفَرُّغ (tafarruḡ))

  1. (intransitive) to be unoccupied (to be not employed on a task)[1] [with مِنْ (min) ‘by/with something’]
  2. (intransitive) to devote oneself [with لِ (li) ‘to something’][1]
    تَفَرَّغَ هُوَ لِدُرُوسِهِ
    tafarraḡa huwa lidurūsihi
    He devoted himself to his studies.
Conjugation
Conjugation of تَفَرَّغَ (V, sound, full passive, verbal noun تَفَرُّغ)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَفَرُّغ
tafarruḡ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُتَفَرِّغ
mutafarriḡ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُتَفَرَّغ
mutafarraḡ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تَفَرَّغْتُ
tafarraḡtu
تَفَرَّغْتَ
tafarraḡta
تَفَرَّغَ
tafarraḡa
تَفَرَّغْتُمَا
tafarraḡtumā
تَفَرَّغَا
tafarraḡā
تَفَرَّغْنَا
tafarraḡnā
تَفَرَّغْتُمْ
tafarraḡtum
تَفَرَّغُوا
tafarraḡū
f تَفَرَّغْتِ
tafarraḡti
تَفَرَّغَتْ
tafarraḡat
تَفَرَّغَتَا
tafarraḡatā
تَفَرَّغْتُنَّ
tafarraḡtunna
تَفَرَّغْنَ
tafarraḡna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَتَفَرَّغُ
ʔatafarraḡu
تَتَفَرَّغُ
tatafarraḡu
يَتَفَرَّغُ
yatafarraḡu
تَتَفَرَّغَانِ
tatafarraḡāni
يَتَفَرَّغَانِ
yatafarraḡāni
نَتَفَرَّغُ
natafarraḡu
تَتَفَرَّغُونَ
tatafarraḡūna
يَتَفَرَّغُونَ
yatafarraḡūna
f تَتَفَرَّغِينَ
tatafarraḡīna
تَتَفَرَّغُ
tatafarraḡu
تَتَفَرَّغَانِ
tatafarraḡāni
تَتَفَرَّغْنَ
tatafarraḡna
يَتَفَرَّغْنَ
yatafarraḡna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَتَفَرَّغَ
ʔatafarraḡa
تَتَفَرَّغَ
tatafarraḡa
يَتَفَرَّغَ
yatafarraḡa
تَتَفَرَّغَا
tatafarraḡā
يَتَفَرَّغَا
yatafarraḡā
نَتَفَرَّغَ
natafarraḡa
تَتَفَرَّغُوا
tatafarraḡū
يَتَفَرَّغُوا
yatafarraḡū
f تَتَفَرَّغِي
tatafarraḡī
تَتَفَرَّغَ
tatafarraḡa
تَتَفَرَّغَا
tatafarraḡā
تَتَفَرَّغْنَ
tatafarraḡna
يَتَفَرَّغْنَ
yatafarraḡna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَتَفَرَّغْ
ʔatafarraḡ
تَتَفَرَّغْ
tatafarraḡ
يَتَفَرَّغْ
yatafarraḡ
تَتَفَرَّغَا
tatafarraḡā
يَتَفَرَّغَا
yatafarraḡā
نَتَفَرَّغْ
natafarraḡ
تَتَفَرَّغُوا
tatafarraḡū
يَتَفَرَّغُوا
yatafarraḡū
f تَتَفَرَّغِي
tatafarraḡī
تَتَفَرَّغْ
tatafarraḡ
تَتَفَرَّغَا
tatafarraḡā
تَتَفَرَّغْنَ
tatafarraḡna
يَتَفَرَّغْنَ
yatafarraḡna
imperative
الْأَمْر
m تَفَرَّغْ
tafarraḡ
تَفَرَّغَا
tafarraḡā
تَفَرَّغُوا
tafarraḡū
f تَفَرَّغِي
tafarraḡī
تَفَرَّغْنَ
tafarraḡna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تُفُرِّغْتُ
tufurriḡtu
تُفُرِّغْتَ
tufurriḡta
تُفُرِّغَ
tufurriḡa
تُفُرِّغْتُمَا
tufurriḡtumā
تُفُرِّغَا
tufurriḡā
تُفُرِّغْنَا
tufurriḡnā
تُفُرِّغْتُمْ
tufurriḡtum
تُفُرِّغُوا
tufurriḡū
f تُفُرِّغْتِ
tufurriḡti
تُفُرِّغَتْ
tufurriḡat
تُفُرِّغَتَا
tufurriḡatā
تُفُرِّغْتُنَّ
tufurriḡtunna
تُفُرِّغْنَ
tufurriḡna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُتَفَرَّغُ
ʔutafarraḡu
تُتَفَرَّغُ
tutafarraḡu
يُتَفَرَّغُ
yutafarraḡu
تُتَفَرَّغَانِ
tutafarraḡāni
يُتَفَرَّغَانِ
yutafarraḡāni
نُتَفَرَّغُ
nutafarraḡu
تُتَفَرَّغُونَ
tutafarraḡūna
يُتَفَرَّغُونَ
yutafarraḡūna
f تُتَفَرَّغِينَ
tutafarraḡīna
تُتَفَرَّغُ
tutafarraḡu
تُتَفَرَّغَانِ
tutafarraḡāni
تُتَفَرَّغْنَ
tutafarraḡna
يُتَفَرَّغْنَ
yutafarraḡna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُتَفَرَّغَ
ʔutafarraḡa
تُتَفَرَّغَ
tutafarraḡa
يُتَفَرَّغَ
yutafarraḡa
تُتَفَرَّغَا
tutafarraḡā
يُتَفَرَّغَا
yutafarraḡā
نُتَفَرَّغَ
nutafarraḡa
تُتَفَرَّغُوا
tutafarraḡū
يُتَفَرَّغُوا
yutafarraḡū
f تُتَفَرَّغِي
tutafarraḡī
تُتَفَرَّغَ
tutafarraḡa
تُتَفَرَّغَا
tutafarraḡā
تُتَفَرَّغْنَ
tutafarraḡna
يُتَفَرَّغْنَ
yutafarraḡna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُتَفَرَّغْ
ʔutafarraḡ
تُتَفَرَّغْ
tutafarraḡ
يُتَفَرَّغْ
yutafarraḡ
تُتَفَرَّغَا
tutafarraḡā
يُتَفَرَّغَا
yutafarraḡā
نُتَفَرَّغْ
nutafarraḡ
تُتَفَرَّغُوا
tutafarraḡū
يُتَفَرَّغُوا
yutafarraḡū
f تُتَفَرَّغِي
tutafarraḡī
تُتَفَرَّغْ
tutafarraḡ
تُتَفَرَّغَا
tutafarraḡā
تُتَفَرَّغْنَ
tutafarraḡna
يُتَفَرَّغْنَ
yutafarraḡna

Etymology 2

Morphologically from the root ف ر غ (f r ḡ).

Pronunciation

  • IPA(key): /ta.far.ruɣ/

Noun

تَفَرُّغ • (tafarruḡm

  1. verbal noun of تَفَرَّغَ (tafarraḡa).
  2. devotion, dedication
Declension
Declension of noun تَفَرُّغ (tafarruḡ)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal تَفَرُّغ
tafarruḡ
التَّفَرُّغ
at-tafarruḡ
تَفَرُّغ
tafarruḡ
nominative تَفَرُّغٌ
tafarruḡun
التَّفَرُّغُ
at-tafarruḡu
تَفَرُّغُ
tafarruḡu
accusative تَفَرُّغًا
tafarruḡan
التَّفَرُّغَ
at-tafarruḡa
تَفَرُّغَ
tafarruḡa
genitive تَفَرُّغٍ
tafarruḡin
التَّفَرُّغِ
at-tafarruḡi
تَفَرُّغِ
tafarruḡi

References

  1. 1.0 1.1 Wehr, Hans (1979) “تفرغ”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN.