تقتيل
See also: تقبيل
Arabic
Noun
تَقْتِيل • (taqtīl) m
- verbal noun of قَتَّلَ (qattala) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَقْتِيل taqtīl |
التَّقْتِيل at-taqtīl |
تَقْتِيل taqtīl |
| nominative | تَقْتِيلٌ taqtīlun |
التَّقْتِيلُ at-taqtīlu |
تَقْتِيلُ taqtīlu |
| accusative | تَقْتِيلًا taqtīlan |
التَّقْتِيلَ at-taqtīla |
تَقْتِيلَ taqtīla |
| genitive | تَقْتِيلٍ taqtīlin |
التَّقْتِيلِ at-taqtīli |
تَقْتِيلِ taqtīli |