تقطيب
Arabic
Noun
تَقْطِيب • (taqṭīb) m
- verbal noun of قَطَّبَ (qaṭṭaba) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَقْطِيب taqṭīb |
التَّقْطِيب at-taqṭīb |
تَقْطِيب taqṭīb |
| nominative | تَقْطِيبٌ taqṭībun |
التَّقْطِيبُ at-taqṭību |
تَقْطِيبُ taqṭību |
| accusative | تَقْطِيبًا taqṭīban |
التَّقْطِيبَ at-taqṭība |
تَقْطِيبَ taqṭība |
| genitive | تَقْطِيبٍ taqṭībin |
التَّقْطِيبِ at-taqṭībi |
تَقْطِيبِ taqṭībi |