تقيح
Arabic
| Root |
|---|
| ق ي ح (q y ḥ) |
| 2 terms |
Pronunciation
- IPA(key): /ta.qaj.juħ/
Noun
تَقَيُّح • (taqayyuḥ) m
- verbal noun of تَقَيَّحَ (taqayyaḥa) (form V)
- (medicine, pathology) festering, suppuration (formation of pus)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَقَيُّح taqayyuḥ |
التَّقَيُّح at-taqayyuḥ |
تَقَيُّح taqayyuḥ |
| nominative | تَقَيُّحٌ taqayyuḥun |
التَّقَيُّحُ at-taqayyuḥu |
تَقَيُّحُ taqayyuḥu |
| accusative | تَقَيُّحًا taqayyuḥan |
التَّقَيُّحَ at-taqayyuḥa |
تَقَيُّحَ taqayyuḥa |
| genitive | تَقَيُّحٍ taqayyuḥin |
التَّقَيُّحِ at-taqayyuḥi |
تَقَيُّحِ taqayyuḥi |
Descendants
- → Hindi: तक़य्युह (taqayyuh)