تكافأ

Arabic

Etymology 1

Root
ك ف ء (k f ʔ)
5 terms

Verb

تَكَافَأَ • (takāfaʔa) VI (non-past يَتَكَافَأُ (yatakāfaʔu), verbal noun تَكَافُؤ (takāfuʔ))

  1. to be on par
  2. to counterbalance each other
Conjugation
Conjugation of تَكَافَأَ (VI, sound, no passive (?), verbal noun تَكَافُؤ)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَكَافُؤ
takāfuʔ
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُتَكَافِئ
mutakāfiʔ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m تَكَافَأْتُ
takāfaʔtu
تَكَافَأْتَ
takāfaʔta
تَكَافَأَ
takāfaʔa
تَكَافَأْتُمَا
takāfaʔtumā
تَكَافَآ
takāfaʔā
تَكَافَأْنَا
takāfaʔnā
تَكَافَأْتُمْ
takāfaʔtum
تَكَافَؤُوا
takāfaʔū
f تَكَافَأْتِ
takāfaʔti
تَكَافَأَتْ
takāfaʔat
تَكَافَأَتَا
takāfaʔatā
تَكَافَأْتُنَّ
takāfaʔtunna
تَكَافَأْنَ
takāfaʔna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَتَكَافَأُ
ʔatakāfaʔu
تَتَكَافَأُ
tatakāfaʔu
يَتَكَافَأُ
yatakāfaʔu
تَتَكَافَآنِ
tatakāfaʔāni
يَتَكَافَآنِ
yatakāfaʔāni
نَتَكَافَأُ
natakāfaʔu
تَتَكَافَؤُونَ
tatakāfaʔūna
يَتَكَافَؤُونَ
yatakāfaʔūna
f تَتَكَافَئِينَ
tatakāfaʔīna
تَتَكَافَأُ
tatakāfaʔu
تَتَكَافَآنِ
tatakāfaʔāni
تَتَكَافَأْنَ
tatakāfaʔna
يَتَكَافَأْنَ
yatakāfaʔna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَتَكَافَأَ
ʔatakāfaʔa
تَتَكَافَأَ
tatakāfaʔa
يَتَكَافَأَ
yatakāfaʔa
تَتَكَافَآ
tatakāfaʔā
يَتَكَافَآ
yatakāfaʔā
نَتَكَافَأَ
natakāfaʔa
تَتَكَافَؤُوا
tatakāfaʔū
يَتَكَافَؤُوا
yatakāfaʔū
f تَتَكَافَئِي
tatakāfaʔī
تَتَكَافَأَ
tatakāfaʔa
تَتَكَافَآ
tatakāfaʔā
تَتَكَافَأْنَ
tatakāfaʔna
يَتَكَافَأْنَ
yatakāfaʔna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَتَكَافَأْ
ʔatakāfaʔ
تَتَكَافَأْ
tatakāfaʔ
يَتَكَافَأْ
yatakāfaʔ
تَتَكَافَآ
tatakāfaʔā
يَتَكَافَآ
yatakāfaʔā
نَتَكَافَأْ
natakāfaʔ
تَتَكَافَؤُوا
tatakāfaʔū
يَتَكَافَؤُوا
yatakāfaʔū
f تَتَكَافَئِي
tatakāfaʔī
تَتَكَافَأْ
tatakāfaʔ
تَتَكَافَآ
tatakāfaʔā
تَتَكَافَأْنَ
tatakāfaʔna
يَتَكَافَأْنَ
yatakāfaʔna
imperative
الْأَمْر
m تَكَافَأْ
takāfaʔ
تَكَافَآ
takāfaʔā
تَكَافَؤُوا
takāfaʔū
f تَكَافَئِي
takāfaʔī
تَكَافَأْنَ
takāfaʔna
Synonyms

Etymology 2

Verb

تكافأ (form III)

  1. تُكَافَأُ (tukāfaʔu) /tu.kaː.fa.ʔu/: inflection of كَافَأَ (kāfaʔa):
    1. second-person masculine singular non-past passive indicative
    2. third-person feminine singular non-past passive indicative
  2. تُكَافَأَ (tukāfaʔa) /tu.kaː.fa.ʔa/: inflection of كَافَأَ (kāfaʔa):
    1. second-person masculine singular non-past passive subjunctive
    2. third-person feminine singular non-past passive subjunctive
  3. تُكَافَأْ (tukāfaʔ) /tu.kaː.faʔ/: inflection of كَافَأَ (kāfaʔa):
    1. second-person masculine singular non-past passive jussive
    2. third-person feminine singular non-past passive jussive