تلطيف
See also: تلطیف
Arabic
Noun
تَلْطِيف • (talṭīf) m
- verbal noun of لَطَّفَ (laṭṭafa) (form II)
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَلْطِيف talṭīf |
التَّلْطِيف at-talṭīf |
تَلْطِيف talṭīf |
| nominative | تَلْطِيفٌ talṭīfun |
التَّلْطِيفُ at-talṭīfu |
تَلْطِيفُ talṭīfu |
| accusative | تَلْطِيفًا talṭīfan |
التَّلْطِيفَ at-talṭīfa |
تَلْطِيفَ talṭīfa |
| genitive | تَلْطِيفٍ talṭīfin |
التَّلْطِيفِ at-talṭīfi |
تَلْطِيفِ talṭīfi |