تنبئي

Arabic

Etymology 1

Verb

تنبئي (form IV)

  1. تُنْبِئِي (tunbiʔī) /tun.bi.ʔiː/: second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of أَنْبَأَ (ʔanbaʔa)
  2. تُنْبَئِي (tunbaʔī) /tun.ba.ʔiː/: second-person feminine singular non-past passive subjunctive/jussive of أَنْبَأَ (ʔanbaʔa)

Etymology 2

Verb

تَنَبَّئِي • (tanabbaʔī) (form V) /ta.nab.ba.ʔiː/

  1. second-person feminine singular imperative of تَنَبَّأَ (tanabbaʔa)