تنجيم
Arabic
Noun
تَنْجِيم • (tanjīm) m
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | تَنْجِيم tanjīm |
التَّنْجِيم at-tanjīm |
تَنْجِيم tanjīm |
| nominative | تَنْجِيمٌ tanjīmun |
التَّنْجِيمُ at-tanjīmu |
تَنْجِيمُ tanjīmu |
| accusative | تَنْجِيمًا tanjīman |
التَّنْجِيمَ at-tanjīma |
تَنْجِيمَ tanjīma |
| genitive | تَنْجِيمٍ tanjīmin |
التَّنْجِيمِ at-tanjīmi |
تَنْجِيمِ tanjīmi |