تنعظي

Arabic

Etymology 1

Verb

تَنْعَظِي • (tanʕaẓī) (form I) /tan.ʕa.ðˤiː/

  1. second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of نَعَظَ (naʕaẓa)

Etymology 2

Verb

تُنْعِظِي • (tunʕiẓī) (form IV) /tun.ʕi.ðˤiː/

  1. second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of أَنْعَظَ (ʔanʕaẓa)