تنعظي
Arabic
Etymology 1
Verb
تَنْعَظِي • (tanʕaẓī) (form I) /tan.ʕa.ðˤiː/
- second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of نَعَظَ (naʕaẓa)
Etymology 2
Verb
تُنْعِظِي • (tunʕiẓī) (form IV) /tun.ʕi.ðˤiː/
- second-person feminine singular non-past active subjunctive/jussive of أَنْعَظَ (ʔanʕaẓa)