حجار
See also: حجاز
Arabic
Noun
حِجَار • (ḥijār) m pl
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic حَجَّار (ḥajjār, “stonecutter”).
Noun
حجار • (haccar)
- stonecutter, stonemason, somebody who cuts, carves or dresses stone
- Synonym: طاشجی (taşcı)
Descendants
- Turkish: haccar
- →⇒ Armenian: Հաճճարյան (Haččaryan)
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “haccar”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1826
- Devellioğlu, Ferit (1962) “haccâr”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 365
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Lapidarius”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[2], Vienna, column 913
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “حجار”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[3], Vienna, column 1726
- Redhouse, James W. (1890) “حجار”, in A Turkish and English Lexicon[4], Constantinople: A. H. Boyajian, page 764