حكاء
Arabic
Etymology
| Root |
|---|
| ح ك ي (ḥ k y) |
| 7 terms |
Pronunciation
- IPA(key): /ħak.kaːʔ/
Noun
حَكَّاء • (ḥakkāʔ) m (plural حُكَاءَة (ḥukāʔa))
Declension
| singular | basic singular triptote | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | حَكَّاء ḥakkāʔ |
الْحَكَّاء al-ḥakkāʔ |
حَكَّاء ḥakkāʔ |
| nominative | حَكَّاءٌ ḥakkāʔun |
الْحَكَّاءُ al-ḥakkāʔu |
حَكَّاءُ ḥakkāʔu |
| accusative | حَكَّاءً ḥakkāʔan |
الْحَكَّاءَ al-ḥakkāʔa |
حَكَّاءَ ḥakkāʔa |
| genitive | حَكَّاءٍ ḥakkāʔin |
الْحَكَّاءِ al-ḥakkāʔi |
حَكَّاءِ ḥakkāʔi |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | حَكَّاءَيْن ḥakkāʔayn |
الْحَكَّاءَيْن al-ḥakkāʔayn |
حَكَّاءَيْ ḥakkāʔay |
| nominative | حَكَّاءَانِ ḥakkāʔāni |
الْحَكَّاءَانِ al-ḥakkāʔāni |
حَكَّاءَا ḥakkāʔā |
| accusative | حَكَّاءَيْنِ ḥakkāʔayni |
الْحَكَّاءَيْنِ al-ḥakkāʔayni |
حَكَّاءَيْ ḥakkāʔay |
| genitive | حَكَّاءَيْنِ ḥakkāʔayni |
الْحَكَّاءَيْنِ al-ḥakkāʔayni |
حَكَّاءَيْ ḥakkāʔay |
| plural | broken plural triptote in ـَة (-a) | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | حُكَاءَة ḥukāʔa |
الْحُكَاءَة al-ḥukāʔa |
حُكَاءَة ḥukāʔat |
| nominative | حُكَاءَةٌ ḥukāʔatun |
الْحُكَاءَةُ al-ḥukāʔatu |
حُكَاءَةُ ḥukāʔatu |
| accusative | حُكَاءَةً ḥukāʔatan |
الْحُكَاءَةَ al-ḥukāʔata |
حُكَاءَةَ ḥukāʔata |
| genitive | حُكَاءَةٍ ḥukāʔatin |
الْحُكَاءَةِ al-ḥukāʔati |
حُكَاءَةِ ḥukāʔati |
References
- Wehr, Hans (1979) “حَكَّاء”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN