حیله

See also: حيلة

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Arabic حِيلَة (ḥīla, trick, artifice, ruse).

Noun

حیله • (hile) (definite accusative حیله‌یی (hileyi), plural حیل (hiyâl))

  1. artifice, ruse, stratagem, ploy, device, any tactic designed to gain the upper hand, especially one involving deception
    • 1923, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Nur Baba[1], page 77:
      دنیاده بونك قدر حیله و یالانله یاشایان بر قادین كورمدم.
      Dünyada bunun kadar hile ve yalanla yaşayan bir kadın görmedim.
      (please add an English translation of this quotation)

Derived terms

  • حیله ایتمك (hile etmek, to have recourse to artifice)
  • حیله شرعیه (hile-i şerʼiye, canonical device)
  • حیله قورمق (hile kurmak, to use an artifice)
  • حیله‌باز (hilebâz, trickster)
  • حیله‌سز (hilesiz, genuine, guileless)
  • حیله‌كار (hilekâr, trickster)

Descendants

  • Turkish: hile
  • Albanian: hile
  • Armenian: հիլլէ (hillē), հիլա̈ (hilä)

Further reading

Persian

Etymology

Borrowed from Arabic حِيلَة (ḥīla).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? hīla
Dari reading? hīla
Iranian reading? hile
Tajik reading? hila

Noun

حیله • (hile) (plural حیل (hiyal))

  1. deception, fraud; trick; trickery
    Synonyms: فریب (farib), مکر (makr)
    • c. 1260s, Jalāl ad-Dīn Mohammad Rūmī, translated by Reynold A. Nicholson, مثنوی معنوی [Masnavi-ye-Ma'navi], volume I, verse 320:
      کار مردان روشنی و گرمی است
      کار دونان حیله و بی‌‌شرمی است
      kār-i mardān rōšanī u garmī ast
      kār-i dūnān hīla u bē-šarmī ast
      The work of [holy] men is light and heat; the work of vile men is trickery and shamelessness.
      (Classical Persian transliteration)