خرفة

Arabic

Root
خ ر ف (ḵ r f)
9 terms

Pronunciation

  • IPA(key): /xur.fa/

Noun

خُرْفَة • (ḵurfaf

  1. collected fruits, harvest, yield
    • 7th century CE, Jamīʿ at-Tirmiḏiyy, 10:3-4:
      ”إِنَّ الْمُسْلِمَ إِذَا عَادَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ لَمْ يَزَلْ فِي خُرْفَةِ الْجَنَّةِ“ (…) قِيلَ مَا خُرْفَةُ الْجَنَّةِ قَالَ ”جَنَاهَا“
      ”ʔinna l-muslima ʔiḏā ʕāda ʔaḵāhu l-muslima lam yazal fī ḵurfati l-jannati“ (…) qīla mā ḵurfatu l-jannati qāla ”janāhā“
      “Indeed the Muslim remains in the yield of Paradise while he visits his brother Muslim.” He was asked: “What is the yield of Paradise?” He said: ”Its harvest.”

Declension

Declension of noun خُرْفَة (ḵurfa)
singular singular triptote in ـَة (-a)
indefinite definite construct
informal خُرْفَة
ḵurfa
الْخُرْفَة
al-ḵurfa
خُرْفَة
ḵurfat
nominative خُرْفَةٌ
ḵurfatun
الْخُرْفَةُ
al-ḵurfatu
خُرْفَةُ
ḵurfatu
accusative خُرْفَةً
ḵurfatan
الْخُرْفَةَ
al-ḵurfata
خُرْفَةَ
ḵurfata
genitive خُرْفَةٍ
ḵurfatin
الْخُرْفَةِ
al-ḵurfati
خُرْفَةِ
ḵurfati

References

  • Freytag, Georg (1830) “خرفة”, in Lexicon arabico-latinum praesertim ex Djeuharii Firuzabadiique et aliorum Arabum operibus adhibitis Golii quoque et aliorum libris confectum[1] (in Latin), volume 1, Halle: C. A. Schwetschke, page 478
  • Kazimirski, Albin de Biberstein (1860) “خرفة”, in Dictionnaire arabe-français contenant toutes les racines de la langue arabe, leurs dérivés, tant dans l’idiome vulgaire que dans l’idiome littéral, ainsi que les dialectes d’Alger et de Maroc[2] (in French), volume 1, Paris: Maisonneuve et Cie, pages –562