خفت

See also: حفت, حقت, and جفت

Arabic

Etymology 1

Root
خ ف ت (ḵ f t)
2 terms

Verb

خَفَتَ • (ḵafata) I (non-past يَخْفُتُ (yaḵfutu) or يَخْفِتُ (yaḵfitu), verbal noun خُفُوت (ḵufūt) or خَفْت (ḵaft) or خُفَات (ḵufāt))

  1. to die out, to lessen, to diminish, to grow faint, to become low or soft in volume, to become inaudible
  2. to die, to become silent, to not be able to speak any longer, to cease speaking especially one's last words or noises before death
Conjugation
Conjugation of خَفَتَ (I, sound, a ~ u/i, full passive, verbal nouns خُفُوت, خَفْت, خُفَات)
verbal noun
الْمَصْدَر
خُفُوت, خَفْت, خُفَات
ḵufūt, ḵaft, ḵufāt
active participle
اِسْم الْفَاعِل
خَافِت
ḵāfit
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَخْفُوت
maḵfūt
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خَفَتُّ
ḵafattu
خَفَتَّ
ḵafatta
خَفَتَ
ḵafata
خَفَتُّمَا
ḵafattumā
خَفَتَا
ḵafatā
خَفَتْنَا
ḵafatnā
خَفَتُّمْ
ḵafattum
خَفَتُوا
ḵafatū
f خَفَتِّ
ḵafatti
خَفَتَتْ
ḵafatat
خَفَتَتَا
ḵafatatā
خَفَتُّنَّ
ḵafattunna
خَفَتْنَ
ḵafatna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَخْفُتُ, أَخْفِتُ
ʔaḵfutu, ʔaḵfitu
تَخْفُتُ, تَخْفِتُ
taḵfutu, taḵfitu
يَخْفُتُ, يَخْفِتُ
yaḵfutu, yaḵfitu
تَخْفُتَانِ, تَخْفِتَانِ
taḵfutāni, taḵfitāni
يَخْفُتَانِ, يَخْفِتَانِ
yaḵfutāni, yaḵfitāni
نَخْفُتُ, نَخْفِتُ
naḵfutu, naḵfitu
تَخْفُتُونَ, تَخْفِتُونَ
taḵfutūna, taḵfitūna
يَخْفُتُونَ, يَخْفِتُونَ
yaḵfutūna, yaḵfitūna
f تَخْفُتِينَ, تَخْفِتِينَ
taḵfutīna, taḵfitīna
تَخْفُتُ, تَخْفِتُ
taḵfutu, taḵfitu
تَخْفُتَانِ, تَخْفِتَانِ
taḵfutāni, taḵfitāni
تَخْفُتْنَ, تَخْفِتْنَ
taḵfutna, taḵfitna
يَخْفُتْنَ, يَخْفِتْنَ
yaḵfutna, yaḵfitna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَخْفُتَ, أَخْفِتَ
ʔaḵfuta, ʔaḵfita
تَخْفُتَ, تَخْفِتَ
taḵfuta, taḵfita
يَخْفُتَ, يَخْفِتَ
yaḵfuta, yaḵfita
تَخْفُتَا, تَخْفِتَا
taḵfutā, taḵfitā
يَخْفُتَا, يَخْفِتَا
yaḵfutā, yaḵfitā
نَخْفُتَ, نَخْفِتَ
naḵfuta, naḵfita
تَخْفُتُوا, تَخْفِتُوا
taḵfutū, taḵfitū
يَخْفُتُوا, يَخْفِتُوا
yaḵfutū, yaḵfitū
f تَخْفُتِي, تَخْفِتِي
taḵfutī, taḵfitī
تَخْفُتَ, تَخْفِتَ
taḵfuta, taḵfita
تَخْفُتَا, تَخْفِتَا
taḵfutā, taḵfitā
تَخْفُتْنَ, تَخْفِتْنَ
taḵfutna, taḵfitna
يَخْفُتْنَ, يَخْفِتْنَ
yaḵfutna, yaḵfitna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَخْفُتْ, أَخْفِتْ
ʔaḵfut, ʔaḵfit
تَخْفُتْ, تَخْفِتْ
taḵfut, taḵfit
يَخْفُتْ, يَخْفِتْ
yaḵfut, yaḵfit
تَخْفُتَا, تَخْفِتَا
taḵfutā, taḵfitā
يَخْفُتَا, يَخْفِتَا
yaḵfutā, yaḵfitā
نَخْفُتْ, نَخْفِتْ
naḵfut, naḵfit
تَخْفُتُوا, تَخْفِتُوا
taḵfutū, taḵfitū
يَخْفُتُوا, يَخْفِتُوا
yaḵfutū, yaḵfitū
f تَخْفُتِي, تَخْفِتِي
taḵfutī, taḵfitī
تَخْفُتْ, تَخْفِتْ
taḵfut, taḵfit
تَخْفُتَا, تَخْفِتَا
taḵfutā, taḵfitā
تَخْفُتْنَ, تَخْفِتْنَ
taḵfutna, taḵfitna
يَخْفُتْنَ, يَخْفِتْنَ
yaḵfutna, yaḵfitna
imperative
الْأَمْر
m اُخْفُتْ, اِخْفِتْ
uḵfut, iḵfit
اُخْفُتَا, اِخْفِتَا
uḵfutā, iḵfitā
اُخْفُتُوا, اِخْفِتُوا
uḵfutū, iḵfitū
f اُخْفُتِي, اِخْفِتِي
uḵfutī, iḵfitī
اُخْفُتْنَ, اِخْفِتْنَ
uḵfutna, iḵfitna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m خُفِتُّ
ḵufittu
خُفِتَّ
ḵufitta
خُفِتَ
ḵufita
خُفِتُّمَا
ḵufittumā
خُفِتَا
ḵufitā
خُفِتْنَا
ḵufitnā
خُفِتُّمْ
ḵufittum
خُفِتُوا
ḵufitū
f خُفِتِّ
ḵufitti
خُفِتَتْ
ḵufitat
خُفِتَتَا
ḵufitatā
خُفِتُّنَّ
ḵufittunna
خُفِتْنَ
ḵufitna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُخْفَتُ
ʔuḵfatu
تُخْفَتُ
tuḵfatu
يُخْفَتُ
yuḵfatu
تُخْفَتَانِ
tuḵfatāni
يُخْفَتَانِ
yuḵfatāni
نُخْفَتُ
nuḵfatu
تُخْفَتُونَ
tuḵfatūna
يُخْفَتُونَ
yuḵfatūna
f تُخْفَتِينَ
tuḵfatīna
تُخْفَتُ
tuḵfatu
تُخْفَتَانِ
tuḵfatāni
تُخْفَتْنَ
tuḵfatna
يُخْفَتْنَ
yuḵfatna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُخْفَتَ
ʔuḵfata
تُخْفَتَ
tuḵfata
يُخْفَتَ
yuḵfata
تُخْفَتَا
tuḵfatā
يُخْفَتَا
yuḵfatā
نُخْفَتَ
nuḵfata
تُخْفَتُوا
tuḵfatū
يُخْفَتُوا
yuḵfatū
f تُخْفَتِي
tuḵfatī
تُخْفَتَ
tuḵfata
تُخْفَتَا
tuḵfatā
تُخْفَتْنَ
tuḵfatna
يُخْفَتْنَ
yuḵfatna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُخْفَتْ
ʔuḵfat
تُخْفَتْ
tuḵfat
يُخْفَتْ
yuḵfat
تُخْفَتَا
tuḵfatā
يُخْفَتَا
yuḵfatā
نُخْفَتْ
nuḵfat
تُخْفَتُوا
tuḵfatū
يُخْفَتُوا
yuḵfatū
f تُخْفَتِي
tuḵfatī
تُخْفَتْ
tuḵfat
تُخْفَتَا
tuḵfatā
تُخْفَتْنَ
tuḵfatna
يُخْفَتْنَ
yuḵfatna

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

خفت (form I)

  1. خِفْتُ (ḵiftu) /xif.tu/: first-person singular past active/passive of خَافَ (ḵāfa)
  2. خِفْتَ (ḵifta) /xif.ta/: second-person masculine singular past active/passive of خَافَ (ḵāfa)
  3. خِفْتِ (ḵifti) /xif.ti/: second-person feminine singular past active/passive of خَافَ (ḵāfa)