خلافة
Arabic
| Root |
|---|
| خ ل ف (ḵ l f) |
| 14 terms |
Pronunciation
- IPA(key): /xi.laː.fa/
Noun
خِلَافَة • (ḵilāfa) f (plural خِلَافَات (ḵilāfāt))
- verbal noun of خَلَفَ (ḵalafa) (form I)
- succession
- state of being a deputy or successor
- caliphate (the position of, or state ruled by, a caliph)
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | خِلَافَة ḵilāfa |
الْخِلَافَة al-ḵilāfa |
خِلَافَة ḵilāfat |
| nominative | خِلَافَةٌ ḵilāfatun |
الْخِلَافَةُ al-ḵilāfatu |
خِلَافَةُ ḵilāfatu |
| accusative | خِلَافَةً ḵilāfatan |
الْخِلَافَةَ al-ḵilāfata |
خِلَافَةَ ḵilāfata |
| genitive | خِلَافَةٍ ḵilāfatin |
الْخِلَافَةِ al-ḵilāfati |
خِلَافَةِ ḵilāfati |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | خِلَافَتَيْن ḵilāfatayn |
الْخِلَافَتَيْن al-ḵilāfatayn |
خِلَافَتَيْ ḵilāfatay |
| nominative | خِلَافَتَانِ ḵilāfatāni |
الْخِلَافَتَانِ al-ḵilāfatāni |
خِلَافَتَا ḵilāfatā |
| accusative | خِلَافَتَيْنِ ḵilāfatayni |
الْخِلَافَتَيْنِ al-ḵilāfatayni |
خِلَافَتَيْ ḵilāfatay |
| genitive | خِلَافَتَيْنِ ḵilāfatayni |
الْخِلَافَتَيْنِ al-ḵilāfatayni |
خِلَافَتَيْ ḵilāfatay |
| plural | sound feminine plural | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | خِلَافَات ḵilāfāt |
الْخِلَافَات al-ḵilāfāt |
خِلَافَات ḵilāfāt |
| nominative | خِلَافَاتٌ ḵilāfātun |
الْخِلَافَاتُ al-ḵilāfātu |
خِلَافَاتُ ḵilāfātu |
| accusative | خِلَافَاتٍ ḵilāfātin |
الْخِلَافَاتِ al-ḵilāfāti |
خِلَافَاتِ ḵilāfāti |
| genitive | خِلَافَاتٍ ḵilāfātin |
الْخِلَافَاتِ al-ḵilāfāti |
خِلَافَاتِ ḵilāfāti |