داعية
Arabic
Noun
دَاعِيَة • (dāʕiya) m or f by sense
- advocate, promoter, proponent: someone who advocates or calls for a certain cause, religion, belief, ideology, or action.
- دَاعِيَةُ حَرْبٍ ― dāʕiyatu ḥarbin ― advocate of war
- دَاعِيَةُ سَلَامٍ ― dāʕiyatu salāmin ― advocate of peace
- more specifically, an Islamic preacher
Noun
دَاعِيَة • (dāʕiya) f npers (plural دَوَاعٍ (dawāʕin))
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | دَاعِيَة dāʕiya |
الدَّاعِيَة ad-dāʕiya |
دَاعِيَة dāʕiyat |
| nominative | دَاعِيَةٌ dāʕiyatun |
الدَّاعِيَةُ ad-dāʕiyatu |
دَاعِيَةُ dāʕiyatu |
| accusative | دَاعِيَةً dāʕiyatan |
الدَّاعِيَةَ ad-dāʕiyata |
دَاعِيَةَ dāʕiyata |
| genitive | دَاعِيَةٍ dāʕiyatin |
الدَّاعِيَةِ ad-dāʕiyati |
دَاعِيَةِ dāʕiyati |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | دَاعِيَتَيْن dāʕiyatayn |
الدَّاعِيَتَيْن ad-dāʕiyatayn |
دَاعِيَتَيْ dāʕiyatay |
| nominative | دَاعِيَتَانِ dāʕiyatāni |
الدَّاعِيَتَانِ ad-dāʕiyatāni |
دَاعِيَتَا dāʕiyatā |
| accusative | دَاعِيَتَيْنِ dāʕiyatayni |
الدَّاعِيَتَيْنِ ad-dāʕiyatayni |
دَاعِيَتَيْ dāʕiyatay |
| genitive | دَاعِيَتَيْنِ dāʕiyatayni |
الدَّاعِيَتَيْنِ ad-dāʕiyatayni |
دَاعِيَتَيْ dāʕiyatay |
| plural | broken plural diptote in ـٍ (-in) | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | دَوَاعِي dawāʕī |
الدَّوَاعِي ad-dawāʕī |
دَوَاعِي dawāʕī |
| nominative | دَوَاعٍ dawāʕin |
الدَّوَاعِي ad-dawāʕī |
دَوَاعِي dawāʕī |
| accusative | دَوَاعِيَ dawāʕiya |
الدَّوَاعِيَ ad-dawāʕiya |
دَوَاعِيَ dawāʕiya |
| genitive | دَوَاعٍ dawāʕin |
الدَّوَاعِي ad-dawāʕī |
دَوَاعِي dawāʕī |