ذبيحة
Arabic
| Root |
|---|
| ذ ب ح (ḏ b ḥ) |
| 6 terms |
Etymology
From the primitive verb ذَبَحَ (ḏabaḥa, “to slaughter”).
Noun
ذَبِيحَة • (ḏabīḥa) f (plural ذَبَائِح (ḏabāʔiḥ))
Declension
| singular | singular triptote in ـَة (-a) | ||
|---|---|---|---|
| indefinite | definite | construct | |
| informal | ذَبِيحَة ḏabīḥa |
الذَّبِيحَة aḏ-ḏabīḥa |
ذَبِيحَة ḏabīḥat |
| nominative | ذَبِيحَةٌ ḏabīḥatun |
الذَّبِيحَةُ aḏ-ḏabīḥatu |
ذَبِيحَةُ ḏabīḥatu |
| accusative | ذَبِيحَةً ḏabīḥatan |
الذَّبِيحَةَ aḏ-ḏabīḥata |
ذَبِيحَةَ ḏabīḥata |
| genitive | ذَبِيحَةٍ ḏabīḥatin |
الذَّبِيحَةِ aḏ-ḏabīḥati |
ذَبِيحَةِ ḏabīḥati |
| dual | indefinite | definite | construct |
| informal | ذَبِيحَتَيْن ḏabīḥatayn |
الذَّبِيحَتَيْن aḏ-ḏabīḥatayn |
ذَبِيحَتَيْ ḏabīḥatay |
| nominative | ذَبِيحَتَانِ ḏabīḥatāni |
الذَّبِيحَتَانِ aḏ-ḏabīḥatāni |
ذَبِيحَتَا ḏabīḥatā |
| accusative | ذَبِيحَتَيْنِ ḏabīḥatayni |
الذَّبِيحَتَيْنِ aḏ-ḏabīḥatayni |
ذَبِيحَتَيْ ḏabīḥatay |
| genitive | ذَبِيحَتَيْنِ ḏabīḥatayni |
الذَّبِيحَتَيْنِ aḏ-ḏabīḥatayni |
ذَبِيحَتَيْ ḏabīḥatay |
| plural | basic broken plural diptote | ||
| indefinite | definite | construct | |
| informal | ذَبَائِح ḏabāʔiḥ |
الذَّبَائِح aḏ-ḏabāʔiḥ |
ذَبَائِح ḏabāʔiḥ |
| nominative | ذَبَائِحُ ḏabāʔiḥu |
الذَّبَائِحُ aḏ-ḏabāʔiḥu |
ذَبَائِحُ ḏabāʔiḥu |
| accusative | ذَبَائِحَ ḏabāʔiḥa |
الذَّبَائِحَ aḏ-ḏabāʔiḥa |
ذَبَائِحَ ḏabāʔiḥa |
| genitive | ذَبَائِحَ ḏabāʔiḥa |
الذَّبَائِحِ aḏ-ḏabāʔiḥi |
ذَبَائِحِ ḏabāʔiḥi |
Descendants
- → Swahili: dhabihu
- → Indonesian: dzabihah