راغ

Arabic

Root
ر و غ (r w ḡ)
4 terms

Verb

رَاغَ • (rāḡa) I (non-past يَرُوغُ (yarūḡu), verbal noun رَوْغ (rawḡ) or رَوَغَان (rawaḡān))

  1. to turn, to swerve

Conjugation

Conjugation of رَاغَ (I, hollow, a ~ u, full passive (?), verbal nouns رَوْغ, رَوَغَان)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَوْغ, رَوَغَان
rawḡ, rawaḡān
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَائِغ
rāʔiḡ
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَرُوغ
marūḡ
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رُغْتُ
ruḡtu
رُغْتَ
ruḡta
رَاغَ
rāḡa
رُغْتُمَا
ruḡtumā
رَاغَا
rāḡā
رُغْنَا
ruḡnā
رُغْتُمْ
ruḡtum
رَاغُوا
rāḡū
f رُغْتِ
ruḡti
رَاغَتْ
rāḡat
رَاغَتَا
rāḡatā
رُغْتُنَّ
ruḡtunna
رُغْنَ
ruḡna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرُوغُ
ʔarūḡu
تَرُوغُ
tarūḡu
يَرُوغُ
yarūḡu
تَرُوغَانِ
tarūḡāni
يَرُوغَانِ
yarūḡāni
نَرُوغُ
narūḡu
تَرُوغُونَ
tarūḡūna
يَرُوغُونَ
yarūḡūna
f تَرُوغِينَ
tarūḡīna
تَرُوغُ
tarūḡu
تَرُوغَانِ
tarūḡāni
تَرُغْنَ
taruḡna
يَرُغْنَ
yaruḡna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرُوغَ
ʔarūḡa
تَرُوغَ
tarūḡa
يَرُوغَ
yarūḡa
تَرُوغَا
tarūḡā
يَرُوغَا
yarūḡā
نَرُوغَ
narūḡa
تَرُوغُوا
tarūḡū
يَرُوغُوا
yarūḡū
f تَرُوغِي
tarūḡī
تَرُوغَ
tarūḡa
تَرُوغَا
tarūḡā
تَرُغْنَ
taruḡna
يَرُغْنَ
yaruḡna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرُغْ
ʔaruḡ
تَرُغْ
taruḡ
يَرُغْ
yaruḡ
تَرُوغَا
tarūḡā
يَرُوغَا
yarūḡā
نَرُغْ
naruḡ
تَرُوغُوا
tarūḡū
يَرُوغُوا
yarūḡū
f تَرُوغِي
tarūḡī
تَرُغْ
taruḡ
تَرُوغَا
tarūḡā
تَرُغْنَ
taruḡna
يَرُغْنَ
yaruḡna
imperative
الْأَمْر
m رُغْ
ruḡ
رُوغَا
rūḡā
رُوغُوا
rūḡū
f رُوغِي
rūḡī
رُغْنَ
ruḡna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رِغْتُ
riḡtu
رِغْتَ
riḡta
رِيغَ
rīḡa
رِغْتُمَا
riḡtumā
رِيغَا
rīḡā
رِغْنَا
riḡnā
رِغْتُمْ
riḡtum
رِيغُوا
rīḡū
f رِغْتِ
riḡti
رِيغَتْ
rīḡat
رِيغَتَا
rīḡatā
رِغْتُنَّ
riḡtunna
رِغْنَ
riḡna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرَاغُ
ʔurāḡu
تُرَاغُ
turāḡu
يُرَاغُ
yurāḡu
تُرَاغَانِ
turāḡāni
يُرَاغَانِ
yurāḡāni
نُرَاغُ
nurāḡu
تُرَاغُونَ
turāḡūna
يُرَاغُونَ
yurāḡūna
f تُرَاغِينَ
turāḡīna
تُرَاغُ
turāḡu
تُرَاغَانِ
turāḡāni
تُرَغْنَ
turaḡna
يُرَغْنَ
yuraḡna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرَاغَ
ʔurāḡa
تُرَاغَ
turāḡa
يُرَاغَ
yurāḡa
تُرَاغَا
turāḡā
يُرَاغَا
yurāḡā
نُرَاغَ
nurāḡa
تُرَاغُوا
turāḡū
يُرَاغُوا
yurāḡū
f تُرَاغِي
turāḡī
تُرَاغَ
turāḡa
تُرَاغَا
turāḡā
تُرَغْنَ
turaḡna
يُرَغْنَ
yuraḡna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرَغْ
ʔuraḡ
تُرَغْ
turaḡ
يُرَغْ
yuraḡ
تُرَاغَا
turāḡā
يُرَاغَا
yurāḡā
نُرَغْ
nuraḡ
تُرَاغُوا
turāḡū
يُرَاغُوا
yurāḡū
f تُرَاغِي
turāḡī
تُرَغْ
turaḡ
تُرَاغَا
turāḡā
تُرَغْنَ
turaḡna
يُرَغْنَ
yuraḡna

Ottoman Turkish

Etymology

Borrowed from Persian راغ (râġ, meadow), itself from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (lʾg /⁠rāɣ⁠/, meadow).

Noun

راغ • (rağ)

  1. foot of a mountain, the lower part of a mountain
    Synonyms: اتك (etek), یاقه (yaka)
  2. meadow, field, garden, a grassy place

Descendants

  • Turkish: rag

Further reading

Persian

Etymology

Inherited from Middle Persian [Book Pahlavi needed] (lʾg /⁠rāɣ⁠/, meadow). Compare Sogdian 𐫡𐫀𐫄 (rʾɣ /⁠rāγ⁠/, plain).

Pronunciation

 

Readings
Classical reading? rāġ
Dari reading? rāġ
Iranian reading? râġ
Tajik reading? roġ

Noun

راغ • (râġ)

  1. meadow
    Synonym: چمن (čaman)
    • c. 1100, Amīr Mu'izzī, “Qaṣīda 14”, in دیوان امیر معزی[4]:
      باغ شد از ابر پر ز لؤلؤ لالا
      راغ شد از باد پر ز عنبر سارا
      bāġ šud az abr pur zi lu'lu'-i lālā
      rāġ šud az bād pur zi ambar-i sārā
      The garden became full of lustrous pearls by the cloud,
      The meadow became full of pure ambergris by the breeze.
      (Classical Persian transliteration)