رهن

Arabic

Root
ر ه ن (r h n)
4 terms

Verb

رَهَنَ • (rahana) I (non-past يَرْهَنُ (yarhanu), verbal noun رَهْن (rahn))

  1. to mortgage, to pawn

Conjugation

Conjugation of رَهَنَ (I, sound, a ~ a, full passive (?), verbal noun رَهْن)
verbal noun
الْمَصْدَر
رَهْن
rahn
active participle
اِسْم الْفَاعِل
رَاهِن
rāhin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مَرْهُون
marhūn
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رَهَنْتُ
rahantu
رَهَنْتَ
rahanta
رَهَنَ
rahana
رَهَنْتُمَا
rahantumā
رَهَنَا
rahanā
رَهَنَّا
rahannā
رَهَنْتُمْ
rahantum
رَهَنُوا
rahanū
f رَهَنْتِ
rahanti
رَهَنَتْ
rahanat
رَهَنَتَا
rahanatā
رَهَنْتُنَّ
rahantunna
رَهَنَّ
rahanna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أَرْهَنُ
ʔarhanu
تَرْهَنُ
tarhanu
يَرْهَنُ
yarhanu
تَرْهَنَانِ
tarhanāni
يَرْهَنَانِ
yarhanāni
نَرْهَنُ
narhanu
تَرْهَنُونَ
tarhanūna
يَرْهَنُونَ
yarhanūna
f تَرْهَنِينَ
tarhanīna
تَرْهَنُ
tarhanu
تَرْهَنَانِ
tarhanāni
تَرْهَنَّ
tarhanna
يَرْهَنَّ
yarhanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أَرْهَنَ
ʔarhana
تَرْهَنَ
tarhana
يَرْهَنَ
yarhana
تَرْهَنَا
tarhanā
يَرْهَنَا
yarhanā
نَرْهَنَ
narhana
تَرْهَنُوا
tarhanū
يَرْهَنُوا
yarhanū
f تَرْهَنِي
tarhanī
تَرْهَنَ
tarhana
تَرْهَنَا
tarhanā
تَرْهَنَّ
tarhanna
يَرْهَنَّ
yarhanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أَرْهَنْ
ʔarhan
تَرْهَنْ
tarhan
يَرْهَنْ
yarhan
تَرْهَنَا
tarhanā
يَرْهَنَا
yarhanā
نَرْهَنْ
narhan
تَرْهَنُوا
tarhanū
يَرْهَنُوا
yarhanū
f تَرْهَنِي
tarhanī
تَرْهَنْ
tarhan
تَرْهَنَا
tarhanā
تَرْهَنَّ
tarhanna
يَرْهَنَّ
yarhanna
imperative
الْأَمْر
m اِرْهَنْ
irhan
اِرْهَنَا
irhanā
اِرْهَنُوا
irhanū
f اِرْهَنِي
irhanī
اِرْهَنَّ
irhanna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m رُهِنْتُ
ruhintu
رُهِنْتَ
ruhinta
رُهِنَ
ruhina
رُهِنْتُمَا
ruhintumā
رُهِنَا
ruhinā
رُهِنَّا
ruhinnā
رُهِنْتُمْ
ruhintum
رُهِنُوا
ruhinū
f رُهِنْتِ
ruhinti
رُهِنَتْ
ruhinat
رُهِنَتَا
ruhinatā
رُهِنْتُنَّ
ruhintunna
رُهِنَّ
ruhinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُرْهَنُ
ʔurhanu
تُرْهَنُ
turhanu
يُرْهَنُ
yurhanu
تُرْهَنَانِ
turhanāni
يُرْهَنَانِ
yurhanāni
نُرْهَنُ
nurhanu
تُرْهَنُونَ
turhanūna
يُرْهَنُونَ
yurhanūna
f تُرْهَنِينَ
turhanīna
تُرْهَنُ
turhanu
تُرْهَنَانِ
turhanāni
تُرْهَنَّ
turhanna
يُرْهَنَّ
yurhanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُرْهَنَ
ʔurhana
تُرْهَنَ
turhana
يُرْهَنَ
yurhana
تُرْهَنَا
turhanā
يُرْهَنَا
yurhanā
نُرْهَنَ
nurhana
تُرْهَنُوا
turhanū
يُرْهَنُوا
yurhanū
f تُرْهَنِي
turhanī
تُرْهَنَ
turhana
تُرْهَنَا
turhanā
تُرْهَنَّ
turhanna
يُرْهَنَّ
yurhanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُرْهَنْ
ʔurhan
تُرْهَنْ
turhan
يُرْهَنْ
yurhan
تُرْهَنَا
turhanā
يُرْهَنَا
yurhanā
نُرْهَنْ
nurhan
تُرْهَنُوا
turhanū
يُرْهَنُوا
yurhanū
f تُرْهَنِي
turhanī
تُرْهَنْ
turhan
تُرْهَنَا
turhanā
تُرْهَنَّ
turhanna
يُرْهَنَّ
yurhanna

Preposition

رَهْنَ • (rahna)

  1. subject to, depending or conditional on, pending, liable to

Inflection

Inflected forms
base form رَهْنَ (rahna)
Personal-pronoun including forms
singular dual plural
m f m f
1st person رَهْنِي (rahnī) رَهْنَنَا (rahnanā)
2nd person رَهْنَكَ (rahnaka) رَهْنَكِ (rahnaki) رَهْنَكُمَا (rahnakumā) رَهْنَكُمْ (rahnakum) رَهْنَكُنَّ (rahnakunna)
3rd person رَهْنَهُ (rahnahu) رَهْنَهَا (rahnahā) رَهْنَهُمَا (rahnahumā) رَهْنَهُمْ (rahnahum) رَهْنَهُنَّ (rahnahunna)