روحا
Arabic
Root
ر و ح
(
r w ḥ
)
25 terms
Etymology
Adverbial accusative
of
رُوح
(
rūḥ
,
“
spirit
”
)
.
Pronunciation
IPA
(
key
)
:
/ruː.ħan/
Adverb
رُوحًا
• (
rūḥan
)
spiritually
,
in
spirit
Descendants
→
Azerbaijani:
ruhən
→
Ottoman Turkish:
روحاً
(
rûhen
)
>
Turkish:
ruhen
(
inherited
)
→
Crimean Tatar:
ruhan
→
Uzbek:
ruhan