روحا

Arabic

Root
ر و ح (r w ḥ)
25 terms

Etymology

Adverbial accusative of رُوح (rūḥ, spirit).

Pronunciation

  • IPA(key): /ruː.ħan/

Adverb

رُوحًا • (rūḥan)

  1. spiritually, in spirit

Descendants

  • Azerbaijani: ruhən
  • Ottoman Turkish: روحاً (rûhen)
    • > Turkish: ruhen (inherited)
    • Crimean Tatar: ruhan
  • Uzbek: ruhan