زعامت
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic زَعَامَة (zaʕāma, “leadership”).
Noun
زعامت • (zeʼâmet) (definite accusative زعامتی (zeʼâmeti), plural زعامتلر (zeʼâmetler))
- (historical) ziamet, a form of land tenure in the Ottoman Empire that had a tax revenue with an annual value between 20,000 and 100,000 aspers
Derived terms
- اجماللو زعامت (icmâllı zeʼâmet, “military fief”)
- اصحاب زعامت (eshâb-ı zeʼâmet, “owners of a ziamet”)
- زعامت سپاهیسی (zeʼâmet sipahisi, “yeoman of a large fief”)
Descendants
- Turkish: zeamet
- → Armenian: զիամեթ (ziametʻ)
- → English: ziamet
Further reading
- Barbier de Meynard, Charles (1886) “زعامت”, in Dictionnaire turc-français, volume II, Paris: E. Leroux, page 39
- Çağbayır, Yaşar (2007) “zeamet”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 5444
- Devellioğlu, Ferit (1962) “zeâmet”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1411
- Kélékian, Diran (1911) “زعامت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 644
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Commenda”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 210
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “زعامة”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 2447
- Nişanyan, Sevan (2002–) “zeamet”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “زعامت”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1009