زینت
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic زِينَة (zīna, “ornament, decoration, embellishment”); compare Azerbaijani ziynət, Kazakh зейнет (zeinet), Turkmen zynat, Uyghur زىننەت (zinnet) and Uzbek ziynat.
Noun
زینت • (ziynet)
- ornament, decoration, embellishment, garnish, any item that adorns, enriches, or beautifies
Derived terms
- زینت ویرمك (ziynet virmek, “to adorn, embellish”)
- زینتسز (ziynetsiz, “unadorned, plain”)
- زینتلمك (ziynetlemek, “to adorn, embellish”)
- زینتلنمك (ziynetlenmek, “to become embellished”)
- زینتلو (ziynetli, “adorned, embellished”)
Descendants
- Turkish: ziynet
Further reading
- Çağbayır, Yaşar (2007) “ziynet”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 5492
- Devellioğlu, Ferit (1962) “zînet”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 1429
- Kélékian, Diran (1911) “زینت”, in Dictionnaire turc-français[2] (in French), Constantinople: Mihran, page 654
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Ornamentum”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 1222
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “زینت”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 2502
- Nişanyan, Sevan (2002–) “ziynet”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “زینت”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1023
Persian
Etymology
Etymology tree
Persian زینت
Borrowed from Arabic زِينَة (zīna).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ziː.ˈnat/
- (Dari, formal) IPA(key): [ziː.nät̪]
- (Iran, formal) IPA(key): [ziː.næt̪]
- (Tajik, formal) IPA(key): [zi.nät̪]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | zīnat |
| Dari reading? | zīnat |
| Iranian reading? | zinat |
| Tajik reading? | zinat |
Noun
زینت • (zīnat)
Further reading
- Hayyim, Sulayman (1934) “زینت”, in New Persian–English dictionary, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim
Urdu
Etymology
Borrowed from Classical Persian زِینَت (zīnat), borrowed from Arabic زِينَة (zīna).[1] First attested in c. 1635 as Middle Hindi زینت (zynt /zīnat/).[2]
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /ziː.nət̪/
- Rhymes: -ət̪
- Hyphenation: زِی‧نَت
Noun
زِینَت • (zīnat) f (Hindi spelling ज़ीनत)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| direct | زِینَت (zīnat) | زِینَتیں (zīnatẽ) |
| oblique | زِینَت (zīnat) | زِینَتوں (zīnatõ) |
| vocative | زِینَت (zīnat) | زِینَتو (zīnato) |
References
Further reading
- “زینت”, in ریخْتَہ لُغَت (rexta luġat) - Rekhta Dictionary [Urdu dictionary with meanings in Hindi & English], Noida, India: Rekhta Foundation, 2025.