شرارة

Arabic

    Noun

    شَرَارَة • (šarāraf

    1. verbal noun of شَرَّ (šarra) (form I)

    Declension

    Declension of noun شَرَارَة (šarāra)
    singular singular triptote in ـَة (-a)
    indefinite definite construct
    informal شَرَارَة
    šarāra
    الشَّرَارَة
    aš-šarāra
    شَرَارَة
    šarārat
    nominative شَرَارَةٌ
    šarāratun
    الشَّرَارَةُ
    aš-šarāratu
    شَرَارَةُ
    šarāratu
    accusative شَرَارَةً
    šarāratan
    الشَّرَارَةَ
    aš-šarārata
    شَرَارَةَ
    šarārata
    genitive شَرَارَةٍ
    šarāratin
    الشَّرَارَةِ
    aš-šarārati
    شَرَارَةِ
    šarārati

    Descendants

    • Hindustani:
      Hindi: शरारत (śarārat)
      Urdu: شرارت (śarārat)
    • Punjabi:
      Gurmukhi script: ਸ਼ਰਾਰਤ (śarārat)
      Shahmukhi script: شرارت (śarārat)