شعرا
Arabic
Verb
شعرا (form I)
- شَعَرَا (šaʕarā) /ʃa.ʕa.raː/: third-person masculine dual past active of شَعَرَ (šaʕara)
- شُعِرَا (šuʕirā) /ʃu.ʕi.raː/: third-person masculine dual past passive of شَعَرَ (šaʕara)
- شَعُرَا (šaʕurā) /ʃa.ʕu.raː/: third-person masculine dual past active of شَعُرَ (šaʕura)
- شَعِرَا (šaʕirā) /ʃa.ʕi.raː/: third-person masculine dual past active of شَعِرَ (šaʕira)
Ottoman Turkish
Etymology
Borrowed from Arabic شُعَرَاء (šuʕarāʔ).
Noun
شعرا • (şuarâ)
- plural of شاعر (şâir)
Descendants
- Turkish: şuara
Persian
Etymology
Borrowed from Arabic شُعَرَاء (šuʕarāʔ).
Pronunciation
- (Classical Persian) IPA(key): /ʃu.ʔa.ˈɾaː/
- (Dari, formal) IPA(key): [ʃo̞.ʔä.ɾɑ́ː]
- (Iran, formal) IPA(key): [ʃo.ʔæ.ɹɒ́ː]
- (Tajik, formal) IPA(key): [ʃu.ʔä.ɾɔ́]
| Readings | |
|---|---|
| Classical reading? | šu'arā |
| Dari reading? | šo'arā |
| Iranian reading? | šo'arâ |
| Tajik reading? | šu'aro |
Noun
| Dari | شعرا |
|---|---|
| Iranian Persian | |
| Tajik | шуаро |
شعرا • (šo'arâ)
- plural of شاعر (šâ'er)
Urdu
Etymology
Borrowed from Classical Persian شعرا (šu'arā), from Arabic شُعَرَاء (šuʕarāʔ).
Pronunciation
- (Standard Urdu) IPA(key): /ʃʊ.(ʔ)ə.ɾɑː/
Noun
شعرا • (śu'arā)
- plural of شاعر (šā'ir)